Hoe verklaren we de totale overgave van het 300,000 man sterke Afghaanse leger, volledig getraind en militair uitgerust door de VS, voor de 'vrijwillige' strijdmacht van 50,000 man sterk? Waar haalden de Taliban geld en wapens vandaan om hun strijdmacht op te richten en in stand te houden? Het is duidelijk dat de Taliban geen steun genieten van de Afghaanse bevolking. Het is dus duidelijk dat hun financieringsbronnen en wapens en voorraden zich buiten Afghanistan bevinden. Is het dat de Taliban slechts een gevolmachtigde of gezicht is van krachten wier belangen niet werden gediend door de naar behoren gekozen Afghaanse regering onder leiding van Ghani?
Interessant is dat China, Pakistan en Rusland de enige landen zijn die momenteel hun ambassades runnen en diplomatiek aanwezig blijven in Afghanistan. Het is duidelijk dat ze zich op hun gemak voelen bij de samenwerking met de Taliban, zoals blijkt uit hun gematigde houding (tegenover de Taliban).
Dit zou wel eens de graadmeter kunnen zijn voor de komende dagen.
Woordvoerster Hua Chunying van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat China bereid is een vriendschappelijke en wederzijds coöperatieve relatie met de Taliban te ontwikkelen en een constructieve rol wil spelen voor vrede en wederopbouw in Afghanistan. China onderhoudt contacten en communicatie met de Taliban en andere partijen op basis van volledig respect voor de soevereiniteit van Afghanistan. Terwijl de Pakistaanse premier Imran Khan zei: "Wat er op dit moment in Afghanistan gebeurt, heeft de slavernijketens verbroken. Als je iemands cultuur adopteert, heb je het gevoel dat die cultuur hoger is dan jij en uiteindelijk raak je ermee vermengd." . Op het eerste gezicht lijkt Imran Khan de Amerikaanse cultuur te verdoemen en Afghanen te smeken afstand te doen van de zogenaamde Amerikaanse slavernij.
Het samenspel van strategische en economische belangen lijkt echter de bepalende dynamiek te zijn.
China had goede investeringen gedaan in Afghanistan. Verschillende Chinese bedrijven zijn betrokken bij verschillende projecten in Afghanistan, waaronder het Aynak Copper Mine-project, de op een na grootste kopermijn ter wereld. Om politieke redenen zijn veel van de Chinese projecten in Afghanistan stopgezet. Met de Taliban aan het roer van de zaken in Afghanistan, konden deze Chinese mijnbouwprojecten nu worden hervat.
Wat nog belangrijker is, is dat de Chinese doelstellingen achter de China-Pakistan Economic Corridor (C-PEC) niet volledig kunnen worden gehaald zonder een soortgelijke China-Afghanistan Economic Corridor (C-AfEC). Onder de Taliban zou dit heel goed de dag kunnen worden. En natuurlijk zou een grote markt voor goedkope, in China gemaakte producten een behoorlijke topping zijn voor de Chinese maakindustrie.
Hiermee zou China een centimeter vooruit komen in de richting van het doel om supermacht te worden. Tegelijkertijd zou de VS zijn glans verliezen.
***
