Dit zijn uitstekende voorbeelden om uit te leggen hoe Bollywood niet-egalitaire aspecten van de Indiase cultuur versterkt, want als een meerderheid van een theaterpubliek lacht om het ongeluk van een sociaal inferieur personage met wie ze zich zouden moeten inleven, denkt de rest van het publiek ook dat ze moeten volgen. dit gedrag, vooral als ze jong zijn. Daarom, hoewel Bollywood de wettelijke vrijheid zou moeten hebben om films te maken waarin vooroordelen worden getoond, zou Bollywood geen wegwerpscènes met vooroordelen moeten hebben waarin het niet duidelijk is dat er zelfs maar een probleem is met het bevooroordeelde gedrag, omdat dat dergelijk gedrag normaliseert.
Toen ik de film zag Kabir Singh in India als persoon die opgroeide in het VK, was ik zeer verrast en vaak bezorgd over de reacties op bepaalde scènes van het publiek met mij in het theater. Hoewel het publiek met mij niet noodzakelijkerwijs India vertegenwoordigde, waren ze een voorbeeld dat potentieel indicatief is voor de Indiase cultuur, aangezien hun moraal en humor zich ontwikkelden als resultaat van hun omringende cultuur.
Aan het begin van de film, laat een scène zien dat Kabir Singh op het punt staat een affaire te hebben met een verloofde vrouw die besluit hem te vragen te vertrekken. Kabir Singh houdt dan een mes tegen haar keel om te proberen haar te dwingen, maar bedenkt zich dan en gaat weg. Verrassend genoeg werd de scène waarin hij de vrouw bedreigde door het publiek met mij in het theater als komedie ontvangen. Dit was schokkend voor mij omdat het verschil tussen de Indiase en de westerse cultuur duidelijk wordt: in het VK wordt het op deze manier bedreigen van een vrouw als zo afschuwelijk ervaren dat een persoon die ter plekke lacht als ongevoelig en verachtelijk wordt beschouwd. maar de ernst van een dergelijke overtreding is nog niet vastgesteld in India, waardoor de scène een komedie waard is.
Een ander voorbeeld van mijn culturele verschil met het publiek was toen een scène in Kabir Singh een meid afbeeldt die per ongeluk een whiskyglas breekt in het bijzijn van Singh en Singh die de meid agressief achtervolgt, schijnbaar om haar aan te vallen. Het publiek vond deze scène erg grappig, terwijl ik moeite had om het komische aspect te vinden. Als ik me voorstel dat Kabir Singh een vrouwelijke collega van hem achtervolgt die dezelfde status heeft in de film, kan ik me niet voorstellen dat het publiek om de scène zou lachen. In dat geval denk ik zelfs dat er een gevoel van walging in het publiek zou zijn, zoals toen Kabir Singh zijn vriendin een klap gaf en het publiek stil werd, maar het lachen van het publiek lijkt de waargenomen minderwaardigheid van mensen uit de lagere klasse in de Indiase cultuur te illustreren. . Daarom wordt iemand die van lage klasse is bespottelijk wanneer hij wordt bedreigd. Het publiek is hysterisch alsof Kabir Singh een kip naar de slacht jaagt, wat suggereert hoe weinig empathie de meid kan hebben.
In de film is Kabir Singh een zeer bekwame senior geneeskundestudent die hem op zijn universiteit een belachelijk hoge status en macht geeft, een weerspiegeling van de realiteit in India. Kabir Singh wordt gezien als superieur aan zijn klasgenoten, dat hij wegkomt met zeer respectloos zijn tegenover zijn medestudenten. In veel scènes is hij onbeleefd en beledigend voor zijn beste vriend, wat ik onsmakelijk vond, maar het publiek met mij vond veel van deze scènes hilarisch. Om het publiek te laten lachen om Kabir Singh die zijn beste vriend misbruikte, moeten ze het personage ook als bespottelijk hebben beschouwd en geen respect verdienen, zodat ze geen medelijden met hem hadden, wat suggereert dat ze tijdens de film medeplichtig waren of werden aan de oneerlijke machtsdynamiek in de Indiase academische wereld.
Dit zijn uitstekende voorbeelden om uit te leggen hoe Bollywood versterkt niet-egalitaire aspecten van de Indiase cultuur, want als een meerderheid van het theaterpubliek lacht om het ongeluk van een sociaal inferieur personage met wie ze zich zouden moeten inleven, denkt de rest van het publiek ook dat ze dit gedrag moeten volgen, vooral als ze jong zijn . Daarom, hoewel Bollywood de wettelijke vrijheid zou moeten hebben om films te maken waarin vooroordelen worden getoond, zou Bollywood geen wegwerpscènes met vooroordelen moeten hebben waarin het niet duidelijk is dat er zelfs maar een probleem is met het bevooroordeelde gedrag, omdat dat dergelijk gedrag normaliseert.
***
Auteur: Neelesh Prasad (een Britse tiener van Indiase afkomst woont in Hampshire UK)
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.
