In het geval van een COVID-19-pandemie zou de groepsimmuniteit zich ontwikkelen als de hele bevolking geïnfecteerd zou raken en in de loop van de tijd antilichamen zou ontwikkelen en zou genezen. Een grote zorg hier is echter dat de bevolking met een verzwakt immuunsysteem kwetsbaarder is en vatbaarder voor het ontwikkelen van ernstige ziektesymptomen. Deze categorie verwijst naar de oudere bevolking, vooral degenen met reeds bestaande ziektetoestanden. Dus in de beginfase van het uitbreken van de ziekte is de beste optie om sociale afstand/quarantaine toe te passen om de bevolking te beschermen en het begin van de ziekte zoveel mogelijk uit te stellen totdat we de aard en het verloop van de ziekte begrijpen en tot een geneesmiddel is beschikbaar in de vorm van een vaccin.
Maar sommige mensen beweren dat social distancing uiteindelijk niet goed is omdat het ontwikkeling belemmert'kudde-immuniteit.
Inmiddels zijn meer dan 210 landen in de wereld besmet met het nieuwe coronavirus. De wereldwijde pandemie heeft landen gedwongen te ondergaan lockdown en promoten sociale afstand (mensen houden minimaal één meter afstand van elkaar) protocollen in alle openbare ruimtes om de verspreiding van de ziekte te vertragen. Zonder betrouwbare remedie en vaccin in zicht, lijkt dit de best mogelijke optie om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan.
Kudde-immuniteit is onlangs in het nieuws geweest vanwege de COVID-19-pandemie, waar verschillende experts over de hele wereld strategieën ontwikkelen om de ziekte te bestrijden. De landen worstelen met de opties om ofwel sociale afstand/quarantaine toe te passen door een strikte lockdown in te voeren, waarbij wordt voorkomen dat mensen de ziekte oplopen door ze zoveel mogelijk in isolatie te houden, ofwel door ze de ziekte te laten oplopen en groepsimmuniteit te ontwikkelen. De keuze van de optie hangt af van verschillende factoren die er rechtstreeks mee verband houden Covid-19 zoals de ernst van de ziekte, de incubatietijd van het virus en de klaring ervan uit het lichaam, de kwetsbaarheid van het virus in verschillende klimatologische omstandigheden en indirecte factoren zoals de paraatheid van het medische systeem om de geïnfecteerde personen te behandelen en te verzorgen, de beschikbaarheid van beschermende uitrusting voor medisch personeel en het grote publiek en de economische kracht van de landen.
In het geval van een COVID-19-pandemie zou de groepsimmuniteit zich ontwikkelen als de hele bevolking geïnfecteerd zou raken en in de loop van de tijd antilichamen zou ontwikkelen en zou genezen. Een grote zorg hier is echter dat de bevolking met een verzwakt immuunsysteem kwetsbaarder is en vatbaarder voor het ontwikkelen van ernstige ziektesymptomen en uiteindelijk zal sterven, omdat ze geen effectieve antilichamen kunnen ontwikkelen. Deze categorie verwijst naar de oudere bevolking, vooral die met reeds bestaande ziektetoestanden zoals kanker, astma, diabetes, hartaandoeningen enz. Die ervoor zorgen dat het immuunsysteem wordt aangetast en individuen kwetsbaarder maken. Dus in de beginfase van het uitbreken van de ziekte is de beste optie om sociale afstand/quarantaine toe te passen om de bevolking te beschermen en het begin van de ziekte zoveel mogelijk uit te stellen totdat we de aard en het verloop van de ziekte begrijpen en tot een geneesmiddel is beschikbaar in de vorm van een vaccin. Wat nog belangrijker is, deze optie stelt regeringen niet alleen in staat om tijd te kopen om medische infrastructuur en aanverwante parafernalia te ontwikkelen om de ziekte effectief te bestrijden, maar ook om onderzoek te doen naar de ontwikkeling van diagnostische tests en de ontwikkeling van vaccins. Dit is relevanter voor ontwikkelingslanden zoals India, die niet over de relevante medische infrastructuur en systemen beschikken om een dergelijke pandemie het hoofd te bieden. De keerzijde hiervan is de enorme economische en psychologische aanslag op landen. Daarom is het moeilijk om te kiezen tussen social distancing en groepsimmuniteit.
De ontwikkelde landen daarentegen beschikken over de gewenste medische infrastructuur om zo'n pandemie het hoofd te bieden en meenden dat het ontwikkelen van groepsimmuniteit een betere optie zou zijn. Landen zoals het VK en andere in de Europese Unie lieten mensen COVID-19 oplopen zonder sociale afstand op te leggen en maatregelen te nemen om met de kwetsbare bevolking om te gaan. Dit resulteerde in een enorm aantal sterfgevallen, vooral bij ouderen met naast elkaar bestaande aandoeningen die resulteerden in een immuungecompromitteerd systeem, zoals beschreven in paragraaf 4 hierboven. Waar deze landen de fout in gingen, is dat ze niet inschatten dat ze een enorm percentage ouderen bezitten en dat blootstelling aan een dergelijke ziekte ernstige gevolgen zou hebben. Deze landen gingen door met de gedachte om de economie te beschermen zonder de aard en ernst van de ziekte van COVID-19 te begrijpen en ten onrechte hun demografische bevolkingsspreiding over het hoofd te zien.
India speelde daarentegen op veilig en implementeerde de praktijk van sociale afstand door vanaf het begin een strikte afsluiting te implementeren toen COVID-19 binnenkwam, zij het ten koste van economische gevolgen. Het voordeel van India was dat de aard en ernst van de ziekte al bekend was op basis van het voorkomen in de andere landen en de lessen die werden getrokken uit de fouten van de ontwikkelde landen. Hoewel India het demografisch voordeel heeft dat het een meerderheid van de jonge bevolking heeft ten opzichte van ouderen, kan het grote aantal oudere bevolkingsgroepen nog steeds gelijk zijn aan het aantal in de ontwikkelde landen. India koos er dus voor om de hele bevolking samen met de kwetsbare ouderen te beschermen door sociale afstand te bewaren door strikte lockdowns in te voeren. Dit heeft India niet alleen genoeg tijd gegeven om maatregelen te ontwikkelen om COVID-19 te bestrijden in termen van de ontwikkeling van diagnostische tests, het testen van beschikbare medicijnen tegen COVID-19 en het uitrusten van ziekenhuizen om geïnfecteerde gevallen te behandelen, maar resulteerde ook in minder sterfte.
Met de huidige beschikbare kennis over COVID-19 kan India in de toekomst passende strategieën ontwikkelen. Bijna 80% van de geïnfecteerde personen (dit percentage verwijst beslist naar de jongere bevolking zonder reeds bestaande aandoeningen) is asymptomatisch, wat betekent dat ze in staat zijn om te herstellen, maar de ziekte op anderen kunnen overdragen. Een recent onderzoek in het VK heeft aangetoond dat zelfs de oudere bevolking (gemiddelde leeftijd 72 jaar) in staat is om te herstellen van COVID-19 als ze geen andere reeds bestaande ziekte hebben die het immuunsysteem aantast. India kan er nu naar uitkijken om de lockdown gefaseerd te versoepelen om de continuïteit van het leven te waarborgen en mensen langzaam groepsimmuniteit te laten ontwikkelen.
***
Auteurs: Harshit Bhasin
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers
