Mantra, muziek, transcendentie, goddelijkheid en het menselijk brein

Er wordt aangenomen dat muziek een goddelijk geschenk is en waarschijnlijk om die reden zijn alle mensen door de geschiedenis heen in hun leven door muziek beïnvloed. Dit artikel onderzoekt de betekenis van het woord AUM of mantra in de Indiase cultuur, de basis van klassieke muziek. De auteur onderzoekt verder de rol van muziek bij het bereiken van de staat van transcendentie en de impact van muziek op ons leven.

Muziek is een fundamentele eigenschap van de menselijke soort. Vrijwel elke bekende samenleving heeft door de geschiedenis heen een vorm van muziek gehad, van de meest primitieve tot de meest geavanceerde. In de vroegste beschaving mensen bespeelden al zulke complexe instrumenten als botfluiten, kaakharpen en percussie-instrumenten (Weinberger, 2004).

Of we nu zuiver zingen of niet, we zingen en neuriën allemaal; in ritme of niet, we klappen en zwaaien; in de pas of niet, we dansen allemaal. Het is niet eenvoudig om iemand te vinden die deze band met muziek niet voelt. Muziek heeft ook het potentieel om gelukkige en emotionele gevoelens op te roepen en kan de stemming van een individu veranderen. Baby's beginnen op muziek te reageren terwijl ze nog in de baarmoeder zitten. Op de leeftijd van 4 maanden zorgen dissonante tonen aan het einde van een melodie ervoor dat ze kronkelen en zich afwenden. Als ze van een deuntje houden, kunnen ze koeren (Cromie, 2001). Op zeer jonge leeftijd wordt deze vaardigheid ontwikkeld door de muziek van de cultuur waarin een kind wordt opgevoed. Elke cultuur heeft zijn eigen instrumenten die worden gebruikt voor muziek en de manier waarop mensen ze gebruiken, de manier waarop mensen zingen, de manier waarop mensen klinken en zelfs de manier waarop ze geluiden horen en begrijpen.

Deze verkennende studie onderzoekt de oorsprong en betekenis van de OM-mantra, ook wel een heilige klank genoemd, door oude Indiase Vedische teksten te verkennen. De studie beschrijft ook hoe Indiase Rishi's (geleerden) in de achtste eeuw het tantrisch boeddhisme, waaronder OM als onderdeel van talloze mantra's, naar Tibet brachten.

De studie analyseert verder waarom de Indiase theologische en metafysische teksten zoveel nadruk leggen op de heilige klank van OM, en onderzoekt hoe en waarom de heilige klank van OM de basis werd van de Indiase devotionele Sangita en klassieke muziek.

De studie onderzoekt verder het verband tussen muziek, transcendentie, goddelijkheid en het menselijk brein, om te begrijpen of we allemaal dit ingebouwde biologische circuit hebben dat alleen actief is bij degenen die oefenen, of dat het een biologisch ongeluk is.

Persoonlijke ervaring en motivatie voor de studie

Net als miljarden mensen ben ik geen getrainde zanger, maar ik luister graag naar muziek. Ik kon pas in april 2017 zingen, toen ik op een familiebijeenkomst een karaoke kreeg.

Terwijl ik die avond signeerde, voelde ik dat geluid of woorden soepel door mijn keel stroomden, hoewel soms niet in een ritme. Ik kon mezelf niet geloven, maar ik was blij. Volgende week kocht ik een karaokemachine en sindsdien zing ik wanneer ik tijd heb.

Ik begrijp dat de veranderingen in mijn keel het gevolg waren van energieactivering in mijn lichaam toen ik mijn gezondheid herstelde door in het bos/bos te wandelen. Om dit te begrijpen, lees alstublieft mijn paper "Exploring the potential of Human Body and Brain to Synchronize with Earth Electromagnetic Resonance and Schumann Resonance", gepubliceerd in het International Journal of Hindoeïsme & Filosofie (Bist, 2019). Het artikel is ook beschikbaar op http://bgrfuk.org/.

Het belangrijkste doel van het schrijven van dit artikel is om lezers bewust te maken van het potentieel van het menselijk lichaam en de hersenen en de rol die muziek speelt bij het veranderen van onze hersenen en ons lichaam, wat onze kwaliteit van leven kan verbeteren. Het lijkt mij dat de oude geleerden in India zich terdege bewust waren van dit fenomeen.

Mantra - Een oud Indiaas perspectief

A mantra (Sanskriet - मन्त्र) is een heilige of spirituele klank, een lettergreep, woord of foneem, of een groep woorden in het Sanskriet waarvan wordt aangenomen dat ze de beoefenaars psychologische of spirituele krachten verschaffen. De oorspronkelijke toepassing van Mantra verschijnt in de oudste literatuur van Arische of Indo-Iraniërs als Mantra in het Sanskriet (Veda's) of Manthra in het Oudperzisch (Avesta). De vroegste mantra's die in het Vedisch Sanskriet in India zijn gecomponeerd, zijn minstens 5000 jaar oud.

In het hindoeïsme zijn mantra's een taalkundige eenheid die bestaat uit een lettergreep, woord of reeks lettergrepen of woorden in de Sanskriettaal die functioneert als een transformerend instrument van denken, spreken of handelen, vooral wanneer ze tijdens een ritueel worden uitgesproken. Mantra's zijn gebruikt in de religieus en semi-religieuze functies door mensen die de hindoeïstische traditie volgen. Binnen de hindoeïstische traditie worden mantra's voor verschillende doeleinden gebruikt, zoals het prijzen van goden, het bedanken van goden, het oproepen van een geest, het oproepen van een mythisch verhaal, het installeren van een godheid, het inwijden van een tempel, het inwijden van een heilig heiligdom, het uitvoeren van een overgang in de levensfase, en direct offeren aan de voorouders (Beck, 2009).

Er wordt aangenomen dat men zonder mantra geen enkele spirituele oefening in het hindoeïsme kan voltooien. Zonder Mantra is er geen offer, en zonder OM is er geen Mantra.

OM-Mantra

OM is een oude mantra die een primaire positie inneemt in de Indiase mythologische, rituele en muzikale teksten, en een prominente rol behoudt in het hindoeïsme, vooral in devotie. De lettergreep OM is ook bekend als AUM. Op YouTube zijn verschillende video's beschikbaar over de juiste uitspraak van OM.

In de hindoeïstische traditie wordt gezegd dat het geluid van OM het hele universum omvat. Het is het eerste geluid uit het begin der tijden en omvat ook het heden en de toekomst. Oude geleerden geloofden dat alles in het universum pulseert en trilt (Dudeja, 2017), niets staat echt stil.

Volgens de tantrische geleerde Andre Padoux (1981: 357) zijn 'het kosmische proces en het menselijke proces van woord, geluid of spraak parallel en homoloog'. Het is interessant om op te merken dat de astrofysici nu echo's hebben gedetecteerd van de oerknal die plaatsvond in het begin der tijden. En dit geluid dat ze hebben gedetecteerd is een zoemend geluid, heel erg zoals dat van de OM.

Wanneer het woord OM wordt gezongen, trilt het op de frequentie van 136.1 Hz, wat dezelfde trillingsfrequentie is die je overal in de natuur aantreft. Interessant is dat het ook de frequentie is van het 32e octaaf van het aardse jaar. Ik geloof dat om die reden OM de oorspronkelijke, oorspronkelijke toon van het universum is, met andere woorden, het oorspronkelijke geluid van de schepping. De onderstaande tabel geeft de illustratie.

Tijdsperiode (T) van één omwenteling van de aarde rond de zon = 365.256 dagen x 24 uur/dag x 60 min/uur x 60 sec/min = 31558118.4 sec

Dus de frequentie (f) van het aardse jaar = 1/T = 3.168757 x 10-8 Hz.

Als we dit vermenigvuldigen met 32^nd octaaf, dat wil zeggen met 4294967296 (=232), krijgen we = 136.1 Hz = frequentie van het geluid 'OM'.

[Aangepast van Dudeja, 2017]

Lezers willen misschien naar het OM-geluid luisteren op: https://www.planetware.de/audio/04-13610erdjahr.mp3

OM gaat vooraf aan de meest heilige mantra van de Vedische en hindoeïstische religie, de Gayatri Mantra 'OM Bhur Bhuvah Svah…, die de kracht van de zon oproept om de denken (Beek, 1994).

[Aangepast van: https://vedicfeed.com/gayatri-mantra-meaning-significance-and-benefits/]

Er zijn verschillende onderzoeken (Sharma, 2011; Thomas en Shobini 2018; Dudeja, 2017) die de voordelen benadrukken van het chanten van Gayatri Mantra. De lettergrepen van Gayatri Mantra worden uitgesproken met behulp van verschillende delen van de mond, zoals keel (strottenhoofd), tong, tanden, lippen en de wortel van de tong. Tijdens spraak strekken de zenuwvezels van de specifieke delen van de mond waaruit geluid voortkomt zich uit naar verschillende delen van het lichaam en oefenen druk uit op de overeenkomstige klieren.

Er zijn verschillende grote, kleine, zichtbare en onzichtbare klieren in het lichaam. Het uitspreken van verschillende woorden heeft zijn impact op verschillende klieren en door zo'n impact wordt de energie van deze klieren gestimuleerd. De vierentwintig letters in Gayatri-Mantra zijn gerelateerd aan vierentwintig van dergelijke klieren in het lichaam die, wanneer ze worden gestimuleerd, de krachten van de geest activeren en doen ontwaken voor rechtschapen wijsheid (satva guna).

De mantra is daarom een ​​soort verbaal apparaat of formule voor 'mentale of hersentransformatie'. Als verbale apparaten komt Mantra overeen met de objectieve werkelijkheid, zoals visuele objecten, alleen in de vorm van een geluid.

Er zijn talloze mantra's in het hindoeïsme; van alle mantra's wordt OM echter beschouwd als de bronmantra (Mula-Basis). Het is het hoogste en het zuiverste, dwz Brahman (God) zelf in de woordvorm (Sabda Brahma). Het is ook bekend als mantra Purusha (God als mantra), Pranava (levensondersteunende mantra) en Taraka (geheim), met het vermogen om alle andere verbale uitdrukkingen en woordvormen te vergoddelijken en te zuiveren. Om die reden was vóór elke rituele handeling de intonatie van een heilig geluid in de vorm van een mantra nodig om de goddelijke kracht en zuiverheid te doordringen.

Hoewel OM zijn oorsprong vindt in het hindoeïsme, wordt het ook aangetroffen in het boeddhisme, het jaïnisme, het sikhisme en verschillende Zuidoost-Aziatische landen.

OM doordringt de tantrische boeddhistische tradities van Tibet en Japan, waar het respectievelijk bekend staat als Vajrayana en Shingon. De Indiase geleerde Padma Sambhava bracht het tantrisch boeddhisme, waaronder OM als onderdeel van talloze mantra's en dharanis of langdurige aanroepingen van verschillende boeddha's en bodhisattva's, in de achtste eeuw naar Tibet (Beck, 1994).

Het symbool (ॐ) bestaat uit drie lettergrepen, namelijk de letters A, U, M, en heeft, indien geschreven in het Sanskriet, een halve maan bovenaan. Er wordt aangenomen dat de letter "A" de bewuste staat symboliseert, de letter "U" de droomstaat en de letter "M" de droomloze slaaptoestand van de geest. Het hele symbool (ॐ) met de halve maan en de stip staat bekend als de vierde staat, of Turiya, die alle drie de staten combineert en overstijgt. Bovendien vertegenwoordigt AUM ook de drie tijden, dwz het verleden, het heden en de toekomst, terwijl het hele symbool staat voor de Schepper die de beperking van de tijd overstijgt (Kochhar, 2000).

De drie letters van AUM vertegenwoordigen ook de drie Guna of kwaliteiten die Sattva, Rajas en Tamas zijn, uitgelegd in de Bhagavat Gita. AUM vertegenwoordigt ook zowel de ongemanifesteerde (Nirguna) als manifeste (Sagun) aspecten van GOD, en daarom wordt het Pranava genoemd, wat betekent dat OM ons hele leven doordringt en door prana of adem loopt (Bhaktivedanta, 1972).

Verschillende Upanishads verwezen naar AUM als naar Atman (ziel, of zelf binnenin) en Brahman (ultieme realiteit, het geheel van het universum, waarheid, goddelijk, opperste geest, kosmisch principe en kennis).

OM Mantra tijdens de Vedische periode - Historische ontwikkeling

Hoewel het woord OM niet rechtstreeks wordt genoemd in de vroegste hymnen van de Rigveda, komt het voor in de drie andere Veda's en verschillende Upanishads die daarmee verband houden. De Veda's zijn een groot aantal religieuze teksten uit het oude India, die tussen 1500 v.

Er wordt aangenomen dat in de vroege Vedische periode, vanwege de heiligheid die geassocieerd wordt met OM, het woord geheim werd gehouden en nooit in het openbaar werd uitgesproken (Oldenberg, 1988). Het woord OM verschijnt echter openlijk als eerste in de Shukla (witte) Yajurveda. Er is een overtuiging dat het woord later kan worden toegevoegd omdat OM indirect wordt genoemd als een goddelijke eigenschap (deva lakshna) in (5.2.8) vers van Tattiriya Samhita van de witte Yajurveda; die drie uitdrukkingswijzen hebben (tri-alikhita), een uitdrukking die vaak wordt geassocieerd met OM.

Er zijn verschillende andere opvattingen met betrekking tot de oorsprong van de lettergreep OM. Max Muller suggereerde bijvoorbeeld dat de lettergreep OM mogelijk is afgeleid van een oud woord "Avam", dat in de prehistorie werd gebruikt in de betekenis van "dat" om te verwijzen naar verre objecten. Aan de andere kant zou het woord volgens Swami Sankarananda kunnen zijn afgeleid van "Soma", de naam van een belangrijke godheid die vaak in de Veda's wordt genoemd en met wie veel esoterische rituelen worden geassocieerd (Greety, 2015).

In de hindoeïstische traditie wordt OM nog steeds geassocieerd met Vedische offers en is daarom de basis van alle hindoeïstische gezangen en muziek. Voor elke rituele handeling is de intonatie van een heilig geluid in de vorm van een mantra noodzakelijk.

Hieronder staan ​​de twee links naar YouTube-video's van Vedische gezangen:

1. Vedische recitatie van verschillende recensies van de Veda's door Indira Gandhi National Center for the Arts, New Delhi: beschikbaar op https://www.youtube.com/watch?v=2UvdbJyH9pA

2. Vedische gezangen van Veda-Shakha Swadhyaya door Vedische geleerden van Varanasi door wereldfilms beschikbaar op: https://www.youtube.com/watch?v=UyZoXG_Wi5U

OM Mantra in de Upanishadische teksten

Upanishads zijn het afsluitende deel van de vier Veda's. Upanishads werden in India geschreven tussen c. 800 voor Christus en ca. 500 voor Christus, waardoor ze bijna 3000 jaar oud zijn. Upanishads bevatten informatie over de filosofische principes en concepten van het hindoeïsme, waaronder karma (juist handelen), brahman (ultieme realiteit), de atman (ware zelf of ziel), moksha (bevrijding van de cyclus van reïncarnatie) en vedische doctrines die het zelf verklaren. realisatie door middel van yoga en meditatie (Eshwaran, 2007).

Upanishads brachten de baanbrekende conclusie naar voren dat OM-mantra of -geluid zowel Brahman, het Allerhoogste Absolute, als de Atman of het Hogere Zelf in alle wezens betekent. Omdat het universum ook wordt gelijkgesteld met het eeuwige Brahman, symboliseert OM de hele schepping. Alle Upanishads hebben een centrale mantra 'OM Tat Sat' (OM is Dat, de Waarheid), wat aangeeft dat OM de hoogste metafysische waarheid is, niet langer gekoppeld aan extern ritueel. OM wordt beschouwd als een diepgaand meditatief hulpmiddel voor zelfrealisatie - gerealiseerd door een "interne opoffering" of mentaal ritueel (Madhavananda, 1950; Krishnananda, 1984; Ollivelle, 1996).

Swami Chinmayananda en Gambhirananda benadrukken in hun vertaling van verschillende Upanishads het belang van de OM-mantra, bijvoorbeeld:

Mandukya Upanishad (1.1.1.) stelt dat OM, de wereld, dit alles is. Een duidelijke uitleg ervan is (het volgende) – alles wat verleden, heden en toekomst is, waarlijk, is OM. Dat wat buiten de drie tijdsperioden ligt, is inderdaad ook OM (Chinmayananda, 2017).

Prasna Upanishad (5.2) stelt dat O Satyakama, ditzelfde Brahman, bekend als Para [zonder attributen] Brahman en de Apara [geassocieerd met namen en vormen] Brahman, slechts dit OM is. Daarom bereikt de verlichte kenner een van de twee alleen via dit ene middel (Gambhirananda, 2010).

Chandogya Upanishad (1.1.1-2) stelt dat men moet mediteren op de lettergreep OM, de Udgitha, want men zingt de Udgitha die begint met OM (Gambhirananda, 2009).

Katha Upanishad (2.15-17) stelt dat het doel dat alle Veda's verkondigen, dat alle boetedoeningen verklaren, en verlangend dat zij het leven van Brahmacharya leiden, ik u in het kort vertel dat het OM is. Deze lettergreep is Brahman, deze lettergreep is ook de hoogste. Als je deze lettergreep kent, begrijp je wat je maar wilt. Deze ondersteuning is de beste, deze ondersteuning is absoluut. Deze steun kennende, wordt men aanbeden in de wereld van Brahma (Gambhirananda, 2010).

Mundaka Upanishad (2.2.6) stelt dat dit zelf, geboren in verschillende vormen, in de geest bestaat waar alle zenuwen geclusterd zijn, net zoals de spaken geclusterd zijn op de naaf van het wagenwiel. Mediteer op deze manier op dit zelf met behulp van OM. Moge er een gunstig einde voor je zijn als je naar de andere kant van onwetendheid gaat (Gambhirananda, 2010).

Taittiriya Upanishad (1.8.1) stelt dat men moet overwegen: OM is Brahman; heel dit universum, waargenomen en ingebeeld, is OM. Een Brahmana die doorgaat met het reciteren van de Veda met de bedoeling "Laat me de Brahman verkrijgen", zegt "OM." Hij bereikt zeker Brahman (Chinmayananda, 1974).

Alle Upanishads pleiten ervoor dat de OM-mantra het pad opent naar de wijsheid dat de Atman (ziel) deel uitmaakt van de bredere categorie van Brahman (Universele Ziel of God).

OM Mantra in de tantrische tradities

Tantra ontwikkelde zich als de meest uitgebreide theologische en metafysische uiteenzetting van de middeleeuwse periode in India. Frawley (1994) vermeldde dat oude rishi's geloofden "dat er zonder mantra geen tantra is". OM wordt gebruikt als een mula-mantra, de wortel en het begin van de meeste mantra's.

Indiase yogateksten leggen uit dat OM het ultieme symbool is van de vereniging van Lord Shiva met de godin Shakti in de Tantra-traditie. De combinatie van tegenstellingen in termen van mannelijke en vrouwelijke elementen doordringt de verschillende vormen van tantra en esoterische yoga. Lord Shiva vertegenwoordigt het typische mannelijke principe en de godin Devi, of Shakti, het vrouwelijke principe (Wallis en Ellik, 2013).

Hun rituele combinatie wordt weerspiegeld in de OM-lettergreep, waar de aanwezigheid van Nada-Shakti (Devi) met Bindu (Shiva) wordt weergegeven door respectievelijk de halve maan en de punt boven OM (ॐ). Tantrische beoefenaars houden zich bezig met rituele praktijken waarbij mantra's worden gebruikt die bedoeld zijn om een ​​eenheid in de kosmos en in het lichaam tot stand te brengen, wat wordt weerspiegeld in Kundalini Yoga, waarbij de Yogi probeert de vrouwelijke Kundalini-slang aan de basis van de ruggengraat wakker te maken, deze omhoog te brengen door de Chakra's of energiecentra in het lichaam, en uiteindelijk samensmelten met de mannelijke Shiva bij de kruin bovenaan het hoofd (Padoux, 1990).

De beginfasen van yoga schetsen een koers van morele ontwikkeling, inclusief principes van geweldloosheid, celibaat en waarachtigheid, maar yoga-instructeurs leren ook verschillende houdingen en oefeningen die bedoeld zijn om iemand uiteindelijk naar de staat van moksha of bevrijding te brengen. Als onderdeel van dit proces wordt de beoefening van het chanten van OM voorgeschreven door de wijze Patanjali in de Yoga-Sutra als een nuttig middel om de aandacht te richten op Ishvara, de Heer van het Universum.

OM Mantra in Sangita en Klassieke Muziek

Indiase muziek staat in het Sanskriet bekend als Sangita en is sinds het begin van de opgetekende geschiedenis op verschillende manieren verweven met het hindoeïsme. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de lettergreep OM een blijvende band heeft met muziekuitvoering. Zowel vocale als instrumentale muziek heeft een belangrijke rol gespeeld in het religieuze denken en de praktijk. Muzikaal geluid in India is gekoppeld aan dezelfde oude theologische en filosofische concepten als gezangen en mantra's (Raghavan, 1978).

Muziektraktaten in het Sanskriet verkondigen dat alle muziek zijn oorsprong vindt in OM en oplost in OM. OM is de sonische uitdrukking van Nada-Brahman (God als Goddelijk Geluid), het "Absolute geluid" dat ook de basis is van muziek. Daarom beginnen alle devotionele of klassieke liederen in huizen en tempels met het uitspreken van de basisnoot of grondtoon in de vorm van OM. Het gezang van OM wordt weergegeven als een stabiel drone-achtig geluid op de grondtoon die geschikt is voor het vocale bereik van de zanger. Bij Indiase klassieke muziekconcerten wordt het geluid na de eerste OM door zangers uitgebreid tot het hele scala aan noten dat relevant is voor de specifieke Raga of melodische formule die in het nummer of de compositie wordt gebruikt (Beck 2009).

Het hindoeïsme heeft de goddelijke klank OM omarmd als een vorm van het "Absolute", bekend als "Brahman", door het concept van Nada-Brahman, samengesteld uit Nada-Shakti (geluidsenergie) en Brahman (Goddelijk Absolute).

Oude muziek en goddelijkheid

Muzikaal geluid in India is gekoppeld aan de oude theologische en filosofische concepten van chant en mantra. Bharata Muni was een oude Indiase theaterloog en musicoloog die de Natya Shastra schreef, een theoretische verhandeling over oude Indiase dramaturgie en histrionics, met name Sanskriettheater.

Ley (2000) benadrukte dat Bharata wordt beschouwd als de vader van de Indiase theatrale kunstvormen. De Nāṭya Śāstra (Sanskriet: नाट्य शास्त्र, Nāṭyaśāstra) is een Sanskriettekst over podiumkunsten. De tekst wordt toegeschreven aan de wijze Bharata Muni, en de eerste volledige compilatie dateert van tussen 200 v.Chr. En 200 n.Chr., Maar schattingen variëren tussen 500 v.Chr. En 500 n.Chr.

De Indiase klassieke muziek is een veelomvattend onderwerp en daarom is het niet mogelijk om dat in dit artikel samen te vatten. De klassieke muziek stond in de oudheid echter bekend als de Gandharva Sangīta ('hemelse muziek'). De hindoeïstische traditie heeft goddelijk geluid omarmd als een vorm van het absolute dat bekend staat als Brahman door het concept van Nāda-Brahman (geluid als God), samengesteld uit NādaŚakti (geluidsenergie) en Brahman (goddelijk absoluut). De hemelse artiesten van Gandharva (oude muziek) stonden bekend als de Gandharva's, een klasse van mannelijke zangers en goden geleid door Nārada, de mythische zoon van Brahmā die in de hemel verbleef maar in staat was om door het universum te reizen (Das; 2015; Beck, 2009).

De Gandharva's waren mannelijke natuurgeesten waarvan werd aangenomen dat ze uitstekende muzikale vaardigheden hadden. Ze werden vergezeld door hun vrouwen, de dansende Apsara's, met de Kinnara's op muziekinstrumenten. In de hindoeïstische iconografie worden Gandharva's vaak afgebeeld als zangers in het hof van goden. Tot de dertiende eeuw werd muziek simpelweg Sangita of Gita genoemd en geassocieerd met de hindoegoden en -godinnen. Sangita (goed gevormd lied) heeft drie divisies: vocale muziek, instrumentale muziek en dans (Prajnananda, 1963).

Gandharva Sangīta of kortweg 'Gandharva' was de hoofse of koninklijke tegenhanger van de oude Vedische Sāma-Gāna die tot zijn volledige vorm kwam tijdens de klassieke periode van het Sanskrietdrama, zoals verteld in de Nāṭya-Śāstra en de Dattilam. In een later stadium werd de dans gescheiden van de muziek (Beck, 2009). Evenzo waren in de Griekse mythologie de Muzen de goden die de inspiratie vormden voor artistieke activiteiten. Er wordt aangenomen dat muzen niet alleen de goden vermaakten, maar ook de mens inspireerden (Aris, 2014).

Er wordt aangenomen dat mensen die in de oudheid Bhakti Yoga beoefenden (Mantra reciteren en God prijzen) in staat waren om contact te maken met het goddelijke, maar hoe ze dat precies deden is altijd een vraag geweest.

Muziek en transcendentie

Er wordt aangenomen dat muziek transcendentale kwaliteiten heeft (Lefevre, 2004) en waarschijnlijk wordt om die reden muziek gebruikt tijdens religieuze erediensten, in alle culturen. Van degenen die muziek maken, wordt aangenomen dat ze een godsgeschenk hebben, en hun muziek is een geschenk aan degenen die naar hun muziek luisteren. Muziek benadrukt de verschillende soorten informatie over de makers of artiesten, zoals over hun stemmingen, biochemie, innerlijke ritmes of organen, en zelfs de manier waarop ze fysiek gebouwd zijn (Perrett, 2004)

In de jaren 1960 beschouwde Maslow een veranderde bewustzijnsstaat als een kenmerk van een piekervaring waarbij hij de term 'eenheidsbewustzijn' gebruikte (Maslow, 1964, p.68). Harrison en Loui (2014) hebben benadrukt dat verschillende onderzoekers onlangs intense muzikale ervaringen (IME's) hebben geïnterpreteerd als veranderde bewustzijnstoestanden (bijv. Becker, 2004; Gabrielsson, 2011). Vanwege de verschillende wetenschappelijke focus is een verband tussen IME's en veranderde bewustzijnstoestanden echter niet meteen duidelijk, ondanks het feit dat mensen in verschillende delen van de wereld deze piekervaringen ervaren.

Gabrielsson (2011) biedt een breed quasi-fenomenologisch kader om transcendente of psychofysiologische momenten van muzikale ervaring te begrijpen door deze momenten te specificeren als "Strong Experience with Music (SEM)", die losjes gebaseerd zijn op Maslow's Peak Experience" (Maslow, 1962). Gabrielssons studie benadrukt dat wanneer een persoon de psychofysiologische ervaringen ervaart, hij of zij tranen zou hebben (24% van de deelnemers), koude rillingen/rillingen (10%), pilo-erectie of kippenvel (5%). Soortgelijke ervaringen worden gerapporteerd door mensen die Bhakti Yoga beoefenen, zoals vermeld in de Bhagavat Gita.

De meest populaire termen in zowel academisch als populair discours die worden geassocieerd met muziekervaring zijn onder meer: ​​koude rillingen, sensatie, huidorgasme en frisson die vaak door elkaar worden gebruikt (Grewe et al., 2007; Huron en Margulis, 2011; Harrison en Loui, 2014 ). Hoewel termen voor koude rillingen en opwinding gericht zijn op het identificeren van significante en gemakkelijk te testen delen van de transcendente momenten die voorhanden zijn, lijden beide aan een gebrek aan operationele en institutionele consensus.

De term "huidorgasme" wordt niet veel gebruikt in de academische literatuur vanwege de gecompliceerde associatie met seksuele conventies. Het huidorgasme verwijst naar een aangenaam gevoel in verschillende delen van ons lichaam dat afhangt van onze omstandigheden of inductie, en vergelijkbare sensorische, evaluatieve en effectieve biologische en psychologische componenten heeft als seksueel orgasme (Mah en Binik, 2001). Ondanks de unieke nauwkeurige beschrijving van het spectrum van muzikaal veroorzaakte emotionele verschijnselen (Panksepp, 1995), is de term gediskwalificeerd en zelden gebruikt.

'Frisson' daarentegen wordt beschreven als een 'aangenaam tintelend gevoel', rechtopstaande lichaamsharen en kippenvel (Huron en Margulis, 2011, p. 591). 'Frisson' is misschien wel de meest accurate en bruikbare term omdat het emotionele intensiteit integreert met verifieerbare tactiele gewaarwordingen die niet gelokaliseerd zijn in een bepaald deel van het lichaam. Blood en Zatorre (2001) stellen verder dat dezelfde neurale paden worden gebruikt wanneer mensen genieten van eten, seks of transcendente, psychofysiologische momenten van muzikale ervaring.

We hebben allemaal deze momenten ervaren door het uiten van mantra's, het beoefenen van Bhakti Yoga, het zingen van liedjes en zelfs het luisteren naar melodieuze composities van onze favoriete zangers. Of men die piek ervaart, is een vraag voor individuen.

Muziek en menselijk brein

Neuromusicologie biedt een kijkje in de studie van de hersenen en de plasticiteit ervan. Neuromusicologie verwijst naar de coördinatie tussen het menselijk zenuwstelsel en de manier waarop we omgaan met muziek (Roehmann, 1991). Het muzikale geluid of welk geluid dan ook gaat ons lichaam binnen via een gemarkeerd pad en vervolgens stellen de hersenen ons in staat om muziek te genereren, waar te nemen en ervan te genieten, en het ervaren van muziek is gunstig voor de ontwikkeling van de hersenen (Lewis, 2002; Patel, 2008).

De frontale kwab van onze hersenen construeert de taal en muziek en andere delen van onze hersenen behandelen verwante facetten van taal en verwerken de muziek (Patel, 1998). Verschillende onderzoeken (Wang en Agius, 2018; Hickok, 2003; Overy, 2004; Mula, 2009) hebben aangetoond dat taal en muziek gemakkelijk te onderscheiden zijn in de hersenen.

Wang en Agius (2018) belichtten de verschillende gebieden die betrokken zijn bij de neurowetenschap van muziek, samen met updates van de recente artikelen.

Tabel 2: De verschillende hersengebieden die betrokken zijn bij de neurowetenschap van muziek
[Aangepast van Wang en Agius (2018)]

De koppeling tussen muziek en emoties is bekend. De verschillende soorten muziek zoals droevige, emotionele of romantische muziek wekken verschillende emoties op (Cooke, 1959). Meyer (1956) onderzocht de muziek, met name vanuit een emotioneel perspectief, en benadrukte dat muziek gevoelens en bijbehorende fysiologische reacties opwekt die nu kunnen worden gemeten.

Muziek kan onze herinneringen activeren en onze emoties opwekken en om die reden heeft muziek waarschijnlijk de ziel van de mens gekalmeerd (Molnar-Szakacs, 2006). Muziek heeft velen van ons verder geholpen om te herstellen van angst, depressie en vaak een slecht humeur (Mula, 2009). Dit gebeurt omdat verschillende delen van onze hersenen betrokken zijn wanneer we zingen, muziekinstrumenten bespelen of naar muziek luisteren. Daarom, hoewel muziek er misschien uitziet als een enkele activiteit, maar een complexe activiteit vanuit het perspectief van de hersenen, omdat ten minste 18 delen van onze hersenen worden geactiveerd, wat een hiërarchisch gestructureerde reeks wordt genoemd (Wang en Agius, 2018; Perrett, 2004; Weinberger, 2004) .

Tabel 3: Hersenen, muziek, emoties en geheugen
[Aangepast van Wang en Agius (2018)]

Verschillende onderzoeken (Koelsch, 2010; Levinson, 2000; Juslin en Västfjäll, 2008) bevestigen dat een formele beoefening van muziek leidt tot merkbare veranderingen in de functionele structuur van specifieke hersengebieden (cerebellum, corpus callosum, motorische cortex, planum temporale ). Er zijn andere studies (Bever en Chiarello, 1974; Kimura, 1995; Koelsch, 2005) die bevestigen dat het beoefenen van muziek verschillende wijzigingen in het cerebrale systeem van de muziekbeoefenaars veroorzaakt.

Muziek lijkt een hersenoefening; terwijl onze rechterhersenhelft wordt geassocieerd met natuurlijk voorkomen in muziek, dat is gekoppeld aan melodie en timbre; aan de andere kant is de linkerhersenhelft gekoppeld aan ritme en analytische aspecten. Dit is ook aangetoond door fMRI-onderzoeken die ook hebben aangetoond dat getrainde musici bepaalde bijzonderheden vertonen (Bever en Chiarello, 1974; Koelsch, 2005). Muziek als therapie wordt niet veel gebruikt, ondanks het feit dat de onderzoeksgegevens duidelijk de biochemische veranderingen in de hersenen aantonen, waaronder ook een toename van de dopaminerge transmissie (Sutoo en Akiyama, 2004).

Onderzoek van Sarkamo et al (2008), uitgevoerd bij patiënten met een beroerte, toonde aan dat proefpersonen die minstens een uur per dag naar hun favoriete muziek luisterden verbeteringen in aandacht en stemming vertoonden (Sarkamo et al., 2008). Muziektherapieprogramma's hebben een vergelijkbare gunstige invloed op angst en depressie bij patiënten die in het ziekenhuis zijn opgenomen vanwege hersenletsel veroorzaakt door trauma (Guétin et al, 2009). Bij ouderen kan het luisteren naar muziek gehoorverlies verminderen, begrip bevorderen en cognitieve achteruitgang vertragen (Alain et al, 2014).

Discussie en conclusie

Het is duidelijk dat oude Indiase geleerden zich terdege bewust waren van de voordelen van het beoefenen van mantra's, hoewel tijdens de Vedische periode mantra's werden gezongen rond het heilige vuur, en naarmate de beschaving zich in India ontwikkelde, nam het de vorm aan van Bhakti Yoga, wat de lof bezingt van goddelijk en tegenwoordig hebben we verschillende (klassieke, volksmuziek, filmi, Indiase/westerse rock en pop) muziekvormen.

De studie benadrukt dat oude Indiase geleerden het niet bij het verkeerde eind hadden door te stellen dat ons lichaam een ​​vat is voor de manifestatie van "geluid", dat bekend staat als Nada Brahman (God als goddelijk geluid), en dat onze stem fungeert als een toegangspunt voor muziek.

Ancient Rishis's (Ancient India Scholars) tot en met Upanishads benadrukten dat de heilige lettergreep Om het oorspronkelijke geluid is waaruit alle andere geluiden en creaties voortkomen. Het ligt ten grondslag aan alle fonetische creaties. De uiting van Om, bestaande uit de drie letters A, U en M, omvat het hele articulatieproces. Het is als het geluid van een gong die geleidelijk taps toeloopt tot een punt en opgaat in stilte. Iemand die Om bereikt, versmelt met het Absolute (Kumar et al, 2010).

Het is bevestigd dat het menselijk brein en het zenuwstelsel zijn geprogrammeerd om muziek van ruis te onderscheiden en te reageren op ritme en herhaling, tonen en deuntjes. Alle mensen worden geboren met een aangeboren aanleg voor muziek en we hebben allemaal dit ingebouwde biologische circuit waardoor we van nature van de muziek houden of de muziek produceren; het biologische circuit is echter effectiever bij degenen die muziek beoefenen en produceren dan bij anderen.

De studie benadrukt ook dat muzikanten die regelmatig muziek beoefenen een groot brein hebben en dit ondersteunt ook het argument dat de mensen die regelmatig mantra's reciteren of als onderdeel van hun beroep, mogelijk ook een groot brein hebben. Transcendentie of goddelijkheid wordt allemaal ervaren door onze hersenen, en verschillende wetenschappelijke studies bevestigen nu dat onze hersenen plastisch zijn en deze studie benadrukt dat mantra's en muziek als hulpmiddel kunnen worden gebruikt.

Het is duidelijk dat muziek de menselijke gezondheid en prestaties verbetert en daarom wordt muziek in verband gebracht met anxiolytische en pijnstillende eigenschappen en wordt het tegenwoordig in veel ziekenhuizen gebruikt om patiënten te helpen ontspannen en pijn, verwarring en angst te verlichten of te verlichten. Mantra's en muziek kunnen herinneringen oproepen, emoties opwekken en onze sociale ervaringen versterken. Als we zingen of goede solomuziek luisteren, hebben we allemaal een aangenaam tintelend gevoel, rechtopstaande lichaamsharen en kippenvel (frisson).

Velen van ons zijn misschien geen getrainde zanger of hebben geen kans om er een te worden, maar we hebben allemaal zeker de biologische circuits in ons die ons in staat stellen om een ​​paar mantra's te chanten - dat kan onze biologische circuits pushen, wat de plasticiteit van onze hersenen kan veranderen en onze kwaliteit van het leven. Een belangrijk punt dat u echter in gedachten moet houden bij het chanten van een mantra, is de uitspraak van klinkers (svar) en medeklinkers (varna).

Oude Indiase geleerden geloofden dat de juiste uitspraak van mantra's (geluid) plus het geloof of de intentie waarmee deze mantra's worden uitgesproken, de gewenste heilzame effecten voor de mediteerders heeft, waarvan ik zeker weet dat de wetenschap dat in de toekomst zal inhalen.

***

(Noot van de redactie: dit artikel is niet door vakgenoten beoordeeld)

***

Auteur: Dr. Dinesh Bist SFHEA (Londen)
E-mail van de auteur: dineshbist@hotmail.com

De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.

***

Referenties:

• Alain C., Zendel BR, Hutka S., Bidelman GM (2014). Het geluid dempen: het voordeel van muzikale training op het verouderende auditieve brein. Horen. Res. 308, 162–173 10.1016/j.hoort.2013.06.008
• Arias, M. (2014) Muziek en de hersenen: neuromusicologie, Neurowetenschappen en geschiedenis, vol.2 (4), p;149-155.
• Bist, D. (2019) Onderzoek naar het potentieel van het menselijk lichaam en de hersenen om te synchroniseren met de elektromagnetische resonantie van de aarde en Schumann-resonantie, International Journal of Hinduism & Philosophy (IJHP, http://www.bgrfuk.org/
• Beck, GL (1994) Variaties op een Vedisch thema: de goddelijke namen in de Gayatri Mantra, Journal of Vaishnava Studies, vol. 2 (2), p; 47-58.
• Beck, GL (2009) Sonische theologie: hindoeïsme en heilig geluid (studies in vergelijkende religie): University South Carolina Press. Becker, J. (2004) Diepe luisteraars: muziek, emotie en trance, Bloomington, IN: Indiana University Press.
• Becker, J. (2004) Diepe luisteraars: muziek, emotie en trance, Bloomington, IN: Indiana University Press.
• Bever, TG en Chiarello, RJ (1974) Cerebrale dominantie bij muzikanten en niet-muzikanten, Science, vol. 185, blz.; 537-539.
• Bhaktivedanta, SAC (1972- 1989) Vert. Srimad-Bhagavatam, New York en Los Angeles: Bhaktivedanta, Book Trust.
• Blood, AJ en Zatorre, RJ (2001) Intens plezierige reacties op muziek correleren met activiteit in hersengebieden die betrokken zijn bij beloning en emotie. Proc. Natl. Acad. Wetenschap, vol. 98, blz.; 11818– 11823.
• Bryant, EF en Patton, LL (2005) De Indo-Arische controverse: bewijs en gevolgtrekking in de Indiase geschiedenis, New York: Routledg.
• Chnimayananda, S. (2017) Mandukya Upanishad met Gaudapada's Karika, Central Chinmaya Mission Trust, Chinmaya Prakashan, Mumbai, India.
• Chinmayananda, S. (1974) Verhandelingen over Taittiriya Upanishad, Uitgever: Chinmaya Publications Trust, ASIN: B0000D5P54
• Cooke D. (1959) De taal van muziek. Oxford: Oxford Universitaire Pers.
• Cromie, WJ (2001) "Muziek in de hersenen: onderzoekers verkennen de biologie van muziek" Harvard Gazette, Harvard University.
• Das, S. (2015) Indiase dramaturgie: een historisch beeld van Bhartiya Natyashastra, een internationaal tijdschrift Referred e-journal of Literacy Exploration ISSN 2320 -6101.
• Dudeja, JP (2017) Wetenschappelijke analyse van op mantra gebaseerde meditatie en de gunstige effecten ervan: een overzicht, International Journal of Advanced Scientific Technologies in Engineering and Management Sciences, vol. 3 (6).
• Easwaran, E. (2007) The Upanishads, Nilgiri Press, Blue Mountain centrum van meditatie, Canada.
• Frawley, D. (1994) Tantrische yoga en de wijsheidsgodinnen: spirituele geheimen van Ayurveda, Lotus Press USA, Passage Press Salt Lake City Utah.
• Gabrielsson, A. (2011) "Sterke ervaringen met muziek," in Handbook of Music and Emotion: Theory, Research, New York: Oxford University Press, p; 547-574.
• Gambhirananda, S. (2009) Chandogya Upanishad - met het commentaar van Shankaracharya, Uitgever: Advaita Ashrama; 6e editie, ISBN-10: 8175051000, ISBN-13: 978-8175051003.
• Gambhirananda, S. (2010) Prasna Upanishad- Met het commentaar van Shankaracharya, Uitgever: Advaita Ashrama, India ISBN-10: 8175050233, ISBN-13: 978-8175050235.
• Gambhirananda, S. (2010) Katha Upanishad met het commentaar van Shankaracharya, uitgever: Advaita Ashrama, India; 2 editie, ISBN-10: 8185301336, ISBN-13: 978-8185301334.
• Gambhirananda, S. (2010) Mandukya Upanishad- Met het commentaar van Shankaracharya, Uitgever: Advaita Ashrama, India, ISBN-10: 8175050993, ISBN-13: 978-8175050990.
• Gerety, FMM (2015) This Whole World is OM: Song, Soteriology, and the Emergence of the Sacred Syllable, Ph.D. proefschrift, Universiteit van Harvard.
• Gold, BP, Frank, MJ, Bogert, B. en Brattico, E. (2013) Plezierige muziek beïnvloedt versterkend leren volgens de luisteraar, Front Psychology, vol. 4 (541).
• Guétin, S., Portet, F., Picot, MC, Pommié, C., Messaoudi, M., Djabelkir, L., Olsen, AL, Cano, MM, Lecourt, E., en Touchon, J. (2009) Effect van muziektherapie op angst en depressie bij patiënten met Alzheimer-type dementie: gerandomiseerde, gecontroleerde studie, dementie en geriatrische en cognitieve stoornissen, online onderzoeksartikel, Dement Geriatr Cogn Disord 2009;28:36–46. (DOI: 10.1159/000229024)
• Grewe, O., Nagel, F., Kopiez, R. en Altenmüller, E. (2007) Luisteren naar muziek als een herscheppend proces: fysiologische, psychologische en psychoakoestische correlaten van koude rillingen en sterke emoties, Music Percept, vol. 24, blz.; 297-314.
• Gridley, M. (2006) Verklaren spiegelneuronen verkeerde attributie van emoties in muziek? Percept Mot Vaardigheden, vol. 102, blz.; 600-602.
• Harrison, L. en Loui, P. (2014) Spanning, koude rillingen, rillingen en huidorgasmen: naar een integratief model van transcendente psychofysiologische ervaringen in muziek, vol. 5 (artikel 790).
• Hickok, G. (2003) Auditieve-motorische interactie onthuld door fMRI: spraak, muziek en werkgeheugen in gebied Spt muziek en emotie, Journal of Cognitive Neuroscience, vol. 15, p; 673-682.
• Huron, D. en Margulis, EH (2011) "Music expectancy and thrills" in, Handbook of Music and Emotion: Theory, Research, Applications, (p; 575-604) New York: Oxford University Press.
• Jourdain R. (1998) Muziek, de hersenen en extase: hoe muziek tot onze verbeelding spreekt, New York, NY, VS: Avon Books.
• Juslin, PN en Västfjäll, D. (2008) Emotionele reacties op muziek: de noodzaak om onderliggende mechanismen te overwegen. Gedrag, Brain Science, vol. 31, blz.; 559-575.
• Kimura, D. (1964) Links-rechts verschillen in de perceptie van melodieën, QJ Exp Psychol, vol. 16, p; 355-358.
• Kochhar, R. (2000) De Vedische mensen: hun geschiedenis en geografie, New Delhi: Orient Longman.
• Krishnananda S (1951) Mundaka Upanishad, verkrijgbaar bij: https://www.swamikrishnananda.org/mundaka_0.html [Betreden op januari 2020].
• Koelsch, S. (2005) Neurale substraten van verwerkingssyntaxis en semantiek in muziek, Curr Opin Neurobiology, vol. 15, p; 207-212.
• Koelsch, S. (2010) Op weg naar een neurale basis van door muziek opgewekte emoties, Trends Cognitive Science, vol. 14, p; 131-137.
• Koelsch, S. (2014) Hersencorrelaten van door muziek opgeroepen emoties, Nat Rev Neuroscience, vol. 15, p; 170-180.
• Kumar, S., Nagendra, HR, Manjunath, NK, Naveen, KV en Telles, S. (2010) Meditatie over OM: Relevantie uit oude teksten en hedendaagse wetenschap, International Journal of Yoga, vol. 3 (1), blz.; 2-5.
• Lefevre, M. (2004). Spelen met geluid: het therapeutische gebruik van muziek in direct werk met kinderen. Sociaal werk voor kinderen en gezinnen, 9, 333-345.
• Levinson, J. (2000) Muzikale frissons, ds. Fr. Etud. Ben, vol. 86, blz.; 64-76.
• Lewis, PA (2002) Muzikale geesten, Trends Cognitive Science, vol. 6, p; 364-366.
• Ley, G. (2000) Aristoteles' poëtica, Bharatamuni's Natyasastra en Zeami's verhandelingen: theorie als discours: Asian Theatre Journal, Vol. 17, nr. 2 (najaar 2000), pp. 191-214 Gepubliceerd door: University of Hawai'i Press Stable URL: http://www.jstor.org/stable/1124489 Betreden: 16/02/2020
• Madhavananda, S. (1950) The Brhadaranyaka Upanihsad, 3e editie, Advaita Ashram, Mayavati, Almora, Himalaya, India, verkrijgbaar bij: http://www.holybooks.com/wpcontent/uploads/Brihadaranyaka-Upanishad.pdf.
• Mah, K. en Binik, YM (2001) De aard van het menselijk orgasme: een kritische beoordeling van belangrijke trends, Clinical Psychology Review, vol. 21, blz.; 823-856.
• Maslow, AH (1962) Lessen uit piekervaringen, Journal of Humanistic Psychology, vol. 2, p; 9–18.
• Maslow, AH (1964) Religies, waarden en piekervaringen, Columbus: Ohio State University Press.
• Merchant, H. en Averbeck, BB (2017) De computationele en neurale basis van ritmische timing in mediale premotorische cortex, Journal of Neuroscience, vol. 37, blz.; 4552-4564.
• Meyer, LB (1956) Emotie en betekenis in muziek, Chicago, The University of Chicago Press.
• Miles, SA, Rosen, DS en Grzywacz, NM (2017) Een statistische analyse van de relatie tussen harmonische verrassing en voorkeur in populaire muziek, Front. Brommen. Neurowetenschap, vol. 11 (263).
• Molnar-Szakacs I, Overy K: Muziek en spiegelneuronen: van beweging naar 'e'motion. SocCogn beïnvloedt Neurosci 2006; 1:235-41
• Mula, M. (2009) Trimble MR: Muziek en waanzin: neuropsychiatrische aspecten van muziek, Clinical Med, vol. 9, p; 83-86.
• Oldenberg, H. (1988-1894) De religie van de Veda, Engelse vertaling uit het originele Duits, Shridhar B. Shrotri, Delhi: Motilal Banarsidass.
• Olivelle, P. (1996) Oxford-wereldklassieker Upanishad, Cox & Wyman Ltd, Reading, Berkshire, GB.
• Overy, K., Norton. AC, Cronin, KT, Gaab, N., Alsop, DC, Winner, E. en Schlaug, G. (2004) Beeldvorming van melodie- en ritmeverwerking bij jonge kinderen, Neuroreport, vol. 15, p; 1723-1726.
• Padoux, AV (1990) Het concept van het woord in geselecteerde hindoeïstische tantra's, Albany, NY: SUNY Press.
• Panksepp, J. (1995) De emotionele bronnen van "rillingen" veroorzaakt door muziek, Music Percept, vol. 13, p; 171-207.
• Patel, AD (2008) "Muziek als een transformerende technologie van de geest", in Proceedings of the symposium at Music: Its Evolution, Cognitive Basis, and Spiritual Dimensions, Cambridge.
• Perret, D. (2004) Roots of muzikaliteit: over neuro-muzikale drempels en nieuw bewijs voor bruggen tussen muzikale expressie en innerlijke groei, Music Education Research, vol. 6, p; 327-342.
• Prajnanananda, S. (1963) Een geschiedenis van Indiase muziek - Volume One: Ancient Period, Sri Ramakrishna Math, 2e editie.
• Raghavan, V. (1978) Muziek in Sanskrietliteratuur, National Center for the Performing Arts, Quarterly Journal, vol. 7 (4), blz.; 17-38.
• Rauschecker, JP (2014) Zit er een bandrecorder in je hoofd? Hoe de hersenen muzikale melodieën opslaan en ophalen, Front Syst Neuroscience, vol. 8 (149).
• Rauscher, FH, Shaw, GL en Ky, KN (1995) Luisteren naar Mozart verbetert ruimtelijk-temporeel redeneren: naar een neurofysiologische basis, Neurosci Lett, vol. 185, blz.; 44-47.
• Roehmann, FL (1991) De connectie maken, Music Educator's Journal, vol. 77, blz.; 21-25.
• Salimpoor, VN, Zald, DH, Zatorre, RJ, Dagher, A. en McIntosh, AR (2015) Voorspellingen en de hersenen: hoe muzikale geluiden lonend worden, Trends Cogn Science, vol. 19, blz.; 86-91.
• Sarkamo, T., Tervaniemi, M., Laitinen, S., Forsblom, A., Soinila, S. en Mikkonen, M. (2008) Luisteren naar muziek verbetert cognitief herstel en stemming na een beroerte in de middenhersenslagader, Brain, vol. 131, blz.; 866-876.
• Schlagintweit Emil 2019. Wikimedia-afbeelding - Om Mani Padme Hum. Online verkrijgbaar op https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/Priere-6-syllabes-Om-Mani-Padme-Hum.jpghttps://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/Priere-6-syllabes-Om-Mani-Padme-Hum.jpg Accessed on 06 May 2020.
• Schlaug, G., Norton, A., Overy, K. en Winner, E. (2005) Effecten van muziektraining op de hersenen en cognitieve ontwikkeling van het kind, Ann NY Acad Science, vol. 1060, blz.; 219-230.
• Sharma, SA (2011) De geïntegreerde wetenschap van Yajna, Shantikunj, Haridwar.
• Stewart, L. (2005) Een neurocognitieve benadering van muzieklezen, Ann NY Acad Science, vol. 1060, blz. 377-386.
• Sutoo, D. en Akiyama, K. (2004) Muziek verbetert de dopaminerge neurotransmissie: demonstratie gebaseerd op het effect van muziek op bloeddrukregulatie, Brain Res, vol. 1016, blz.; 255-262.
• Thomas, S. en Shobini, LR (2018) Effect van Gayatri Mantra-meditatie op meditatie-naïeve onderwerpen: een EEG- en fMRI-pilootstudie, The International Journal of Indian Psychology, vol. 3 (2).
• Walis, DC en Ellik, E. (2013) Tantra Illuminated: de filosofie, geschiedenis en praktijk van tijdloze traditie, 2e editie.
• Wang S. en Agius M. 2018. DE NEURWETENSCHAP VAN MUZIEK; EEN OVERZICHT EN SAMENVATTING. Psychiatrie Danubina, 2018; Vol. 30, suppl. 7, blz. 588-594. Online verkrijgbaar op http://www.psychiatria-danubina.com/UserDocsImages/pdf/dnb_vol30_noSuppl%207/dnb_vol30_noSuppl%207_588.pdf/
• Weinberger, NM (2004) Muziek en de hersenen, Scientific American, vol. 291, blz.; 88-95.
• Zatorre, RJ, Chen, JL en Penhune, VB (2007) Wanneer de hersenen muziek spelen: auditief-motorische interacties bij muziekperceptie en -productie, Nat Rev Neuroscience, vol. 8, p; 547-558

***