In de wetenschappelijke literatuur is goed gedocumenteerd dat taboes en mythen over menstruatie van invloed zijn op de geestelijke gezondheid van meisjes en vrouwen. De huidige Sabrimala-kwestie draagt mogelijk bij aan de bevordering van 'menstruatie'-shaming bij meisjes en vrouwen.
Ondanks het recente bevel van het Hooggerechtshof dat vrouwen van alle leeftijdsgroepen toegang geeft tot Sabrimala-tempel op een heuveltop in Kerala hebben demonstranten en de menigte tot nu toe elke poging van de vrouwen om de tempel binnen te gaan en te bidden, tegengehouden. Blijkbaar is de poging van de vrouwen om deze tempel binnen te gaan een serieuze kwestie van wet en orde geworden in de regio, gezien de tegenstand van de demonstranten die beweren dat de vrouwen tussen de 15 en 50 jaar oud geen toegang mogen krijgen tot de tempel, in overeenstemming met eeuwen oude traditie.
Blijkbaar is de Sabrimala Tempel is geen alleenstaand geval. Er zijn nog verschillende tempels waar vrouwen niet of beperkt toegang hebben. Patbausi tempel in de wijk Barpeta in Assam, Kartikeya Tempel in Pushkar Rajasthan, Annappa Tempel in Dharmasthala bij Mangalore in Karnataka, Rishi Droom Tempel in Muskura Khurd van het district Hamirpur in Uttar Pradesh, Ranakpur Jain-tempel in Pali-district, Rajasthan, Sree Padmanabhaswamy Tempel in Thiruvananthapuram, Kerala, Bhavani Deeksha Mandapamin Vijayawada stad Andhra Pradesh zijn enkele voorbeelden.
Ondanks de grondwettelijke en wettelijke bepalingen van het moderne democratische India die de gelijkheid van vrouwen garanderen en discriminatie van vrouwen in welke vorm dan ook verbieden, hebben Indiase religieuze en culturele tradities vrouwen altijd een verheven positie in de samenleving gegeven. Het concept van Shakti (het vrouwelijke principe van creatieve kracht) van het hindoeïsme wordt gezien als een bevrijdende kracht voor vrouwen. De aanbidding van vrouwelijke godheden in de vorm van Durga, Kali, Lakshmi, Saraswati om er maar een paar te noemen, is de dominante sociale traditie van India geweest. Godinnenverering is eigenlijk een van de langst bestaande religieuze tradities in het hindoeïsme, mogelijk een herinnering aan de moedergodinverering van de beschaving in de Indusvallei.
Een stap verder is het geval van Kamakhya tempel in Guwahati, Assam. Het is een tempel van shakti de vrouwelijke kracht waar geen afgod van is Kamakhya aanbidden, maar a yoni (vagina). In deze tempel menstruatie wordt vereerd en gevierd.
Toch komen we gevallen tegen als Sabrimala Tempel waar vrouwen in de reproductieve leeftijdsgroep niet binnen mogen om te bidden.
Wat een paradox!
De reden die wordt genoemd in het geval van Sabrimala is ''omdat de godheid Heer Ayyappa celibatair is''. Hetzelfde is het geval met Kartikeya Tempel in Pushkar Rajasthan waar de godheid de celibataire god is Kartikeya. Het is ondenkbaar dat de aanwezigheid van vrouwelijke toegewijden een bedreiging vormt voor celibataire goden. Het lijkt erop dat dit sociale probleem meer te maken heeft met de traditie van 'rituele vervuiling' die verband houdt met menstruatie.
Menstruatie, een natuurlijk onderdeel van de menselijke voortplantingscyclus, is helaas omgeven door verschillende mythen en taboes in veel samenlevingen, waaronder India. Sociale taboes rond dit biologische fenomeen sluiten vrouwen en meisjes effectief uit van vele aspecten van het sociale, religieuze en culturele leven – het verbod op toegang tot tempels is misschien wel een aspect van dit bredere sociale probleem waar menstruatie nog steeds als vies, onrein en vervuilend wordt beschouwd. Deze noties van zuiverheid en vervuiling leiden ertoe dat mensen verder gaan geloven dat menstruerende vrouwen onhygiënisch en onrein zijn.
In de wetenschappelijke literatuur is goed gedocumenteerd dat taboes en mythen over menstruatie van invloed zijn op de geestelijke gezondheid van meisjes en vrouwen. Het huidige Sabrimala-nummer kan bijdragen aan de promotie van 'periode' schande onder meisjes en vrouwen. Inderdaad een zeer droevige toestand.
In deze huidige impasse van conflict tussen moderniteit en regressieve sociale traditie zijn de huidige en toekomstige generaties meisjes de uiteindelijke slachtoffers.
Grondwettelijke beschermingsbepalingen en -wetten zijn er duidelijk niet in geslaagd regressieve culturele tradities te herstellen.
***
