Geweren, granaten, tanks en artillerie. Dit is wat er in je opkomt als getrainde beroepssoldaten de vijanden aan de grens aanvallen. Of het nu gaat om een niet-verklaarde, laagwaardige oorlog aan de Indo-Pakistaanse grens of een volwaardige oorlog zoals die in Oekraïne tussen Russische en Oekraïense soldaten, het gebruik van wapens en munitie is sine quo non.
Maar niet aan de grens tussen India en China.
De Indiase minister van Defensie heeft het parlement onlangs geïnformeerd over het incident aan de grens in de Tawang-sector van Arunachal Pradesh op 09 december 2022. Hij zei '' Op 09 december 2022 probeerden PLA-troepen de LAC in het Yangtse-gebied van de Tawang-sector te overtreden en eenzijdig de status-quo te veranderen. De Chinese poging werd door onze troepen resoluut en resoluut bestreden. De daaropvolgende confrontatie leidde tot een fysiek handgemeen waarbij het Indiase leger dapper verhinderde dat de PLA ons grondgebied binnendrong en hen dwong terug te keren naar hun posten. Het handgemeen leidde tot verwondingen van enkele personeelsleden aan beide kanten. Ik wil met dit Parlement delen dat er aan onze kant geen dodelijke slachtoffers of ernstige gewonden zijn gevallen.''
Geen geweervuur, geen gebruik van bommen, granaten, tanks enz. door beide partijen bij het proberen grensgeschillen tussen twee door kernenergie aangedreven Aziatische reuzen te beslechten. Alleen fysiek handgemeen dat helaas aan beide kanten tot verwondingen heeft geleid. Er vielen echter aan beide kanten in het begin doden Galwan botsing tussen India en China.
Dit staat in schril contrast met roekeloze en willekeurige beschietingen en beschietingen op de grens tussen India en Pakistan, waarbij zelfs de onschuldige burgers in de aangrenzende grensdorpen niet worden gespaard.
Waarom dit soort ''geweldloos'' gedrag van de vijandige soldaten aan de grens tussen India en China? Blijkbaar gaat de eer hiervoor naar 'Vredes- en kalmteverdrag' ondertekend tussen de twee landen in 1993 waarin staat "geen van beide partijen zal op welke manier dan ook geweld gebruiken of dreigen te gebruiken tegen de ander."
Er zijn echter talloze internationale vredesverdragen (zoals de beroemde Shimla-overeenkomst van 1971 tussen India en Pakistan) die meestal niet eens zozeer worden gerespecteerd als een belofte van een tiener aan zijn/haar vriend.
Zowel India als China zijn snelgroeiende economieën, beide zijn zeer ambitieus over hun plaats in de internationale gemeenschap. Met een BBP van 18 biljoen dollar is China al de op één na grootste economie ter wereld met een inkomen per hoofd van de bevolking van 12,500 dollar. India, aan de andere kant, is de vijfde/zesde grootste economie met een BBP van $3 biljoen en een inkomen per hoofd van $2,300. Vrede en stabiliteit zijn voorwaarden voor opwaartse groei.
Misschien erkennen beide landen het feit dat macht en eminentie voortkomen uit economische groei en vooruitgang in wetenschap en technologie. Rusland bewijst deze mening meer dan iets anders.
***
