Van het toppunt van glorie als 'Vihar', wereldwijd bekend om zijn wijsheid, kennis en imperiale macht in de Maurya- en Gupta-tijden van het oude India, tot 'Bihar' van het democratische India van na de onafhankelijkheid van de moderne tijd, wederom wereldwijd bekend om zijn economische achterlijkheid, kaste gebaseerde politiek en 'kwaad bloed' tussen sociale groepen; het verhaal van 'Bihar' uit 'Vihar' is misschien wel het verhaal van hoe het identiteitsgevoel en gezonde nationalistische trots, een van de belangrijkste drijfveren in de onbewuste 'geesten' van een bevolking, de karakters van een samenleving beïnvloeden en bepalen en hoe elke oprechte inspanningen voor verbetering en ontwikkeling moeten gericht zijn op het 're-engineeren' van de geest.
''Ons identiteitsgevoel' vormt de kern van alles wat we doen en alles wat we zijn. Een gezonde geest moet helder zijn en overtuigd van 'wie we zijn'. Een gezonde 'trots' op onze prestaties en successen in de samenleving vormt een grote bijdrage aan de vorming van onze persoonlijkheid als een sterke, zelfverzekerde persoon die zich op zijn gemak voelt in zijn of haar directe omgeving. Deze persoonlijkheidskenmerken komen veel voor bij toekomstgerichte succesvolle personen. Het idee van 'identiteit' put sterk uit gedeelde geschiedenis, cultuur en beschaving'' (De India-recensie, 2020).
Belangrijke gegevens over de regio die tegenwoordig bekend staat als Bihar, beginnen waarschijnlijk met de levensloopgebeurtenissen van Boeddha in plaatsen als Champaran, Vaishali en Bodh Gaya. Het grote keizerlijke machtscentrum van Pataliputra en de leerstoel van Nalanda waren de hoogste punten in het beschavingsverhaal van Bihar voor de welvaart en het welzijn van mensen. Democratie had toen al wortel geschoten in Vaishali. Het leven van Boeddha en zijn leringen hebben de waarden van sociale gelijkheid, vrijheid en vrijheid, respect voor diversiteit en tolerantie onder de massa's ingeprent; de koningen en keizers van Pataliputra, in het bijzonder Ashoka de Grote, speelden een belangrijke rol bij het prenten van deze waarden onder de massa. Handel en commercie waren tot bloei gekomen, de mensen waren rijk en welvarend. Boeddha's herdefiniëring van karma van rituele actie naar goede morele bedoelingen achter de actie was het keerpunt dat uiteindelijk een enorme impact had op de handel en commercie en het economische en mentale welzijn van de mensen die op hun beurt boeddhistische monniken ondersteunden met voedsel en basislevensbehoeften. Als gevolg hiervan bloeide een groot aantal kloosters of vihara's in de regio. 'Vihar' of klooster gaf uiteindelijk de naam Vihar aan deze regio, die tegenwoordig bekend staat als Bihar.
Tegen de achtste eeuw ging het boeddhisme achteruit; de huidige Bihar begon geboorte te nemen en 'Vihar' werd uiteindelijk vervangen door 'Bihar'. De professionele en beroepsgroepen in de samenleving werden endogame geboortekasten, een stagnerend systeem van sociale stratificatie dat nauwelijks enige sociale mobiliteit toestond om tegemoet te komen aan ambities om te stijgen en uit te blinken. De gemeenschappen raakten hiërarchisch gerangschikt en gestratificeerd in termen van rituele vervuiling. De mensen waren superieur of inferieur, alleen degenen in dezelfde kasten waren gelijk en goed genoeg om te socializen en te trouwen. Sommige mensen hadden macht over de rest. De sociale orde gebaseerd op de democratische waarden van gelijkheid en vrijheid had op den duur plaatsgemaakt voor een feodale sociale orde. De samenleving raakte zo gescheiden in op geboorte gebaseerde, gesloten, endogene kasten, waarbij de zogenaamde hogere kasten de levens van de lagere kasten beheersten en bepaalden. Het kastensysteem bood lange tijd een gegarandeerd levensonderhoud, maar het kwam op een zeer hoge prijs van geïnstitutionaliseerde ongelijkheid in sociale en economische relaties, iets zeer onmenselijks voor een groot aantal mensen en schadelijk voor democratische waarden en fundamentele mensenrechten. Dit verklaart mogelijk waarom een groot deel van de bevolking van een lage kaste zich tijdens de middeleeuwen tot de islam bekeerde op zoek naar 'sociale gelijkheid', wat uiteindelijk leidde tot de opdeling van India langs religieuze lijnen, en waarom we de echo daarvan nog steeds horen in de electorale politiek van de moderne tijd. in de vorm van Jai Bhim Jai Meem slogan. Het onderwijs heeft nauwelijks invloed gehad, en dat blijkt uit de huwelijksadvertenties in nationale uitjes die door ontwikkelde elites van de samenleving zijn geplaatst om te begrijpen hoe geesten werken ten opzichte van kaste. De nationale en vrijheidsbeweging tegen de Britse overheersing maskeerde een tijdje de wrok onder de lagere kasten, net als de massale industrialisatie- en ontwikkelingsinspanningen in Bihar na de onafhankelijkheid onder vijfjarenplannen tot op zekere hoogte, maar anders dan in de rest van India, de geplande ontwikkeling en industrialisatie kon niet duurzaam bijdragen om Bihar vooruit te helpen naar welvaart.
De stijgende aspiraties van lagere kasten kregen hun grootste weldoener en bondgenoot in het democratische moderne India in de vorm van stemrecht, het universele stemrecht. In de jaren tachtig kwamen leiders uit de lagere kaste op en begon de sociale transitie die de machtsverhoudingen tussen de kasten in Bihar veranderde. Nu stonden kastennationalisme en op kasten gebaseerde politiek in de voorhoede van alles en raakte de politieke macht uit handen van groepen uit de hogere kaste. Deze overgang, die nog steeds aan de gang is, heeft hoge kosten met zich meegebracht door verschillende mate van conflicten en emotionele ontkoppeling tussen de kastengroepen.
Als gevolg hiervan konden de Bihari-identiteit of het Bihari-subnationalisme niet echt evolueren, noch konden waarden worden aangepast om het ethos van ondernemerschap en het creëren van rijkdom door het bedrijfsleven en de industrie te ondersteunen. De supergesegmenteerde samenleving van Bihar kon helaas geen geschikt sociaal klimaat hebben gehad voor de groei van bedrijven en industrieën - kaste-nationalisme plaatste sociale groepen tegen elkaar voor macht, prestige en superioriteit over en tegen anderen. Het meedogenloze streven naar macht door de zogenaamde hogere kasten over de zogenaamde lagere kasten en de gezamenlijke inspanningen van de zogenaamde lagere kasten om de machtsverschillen te overbruggen, leidden tot conflicten en daarmee tot de rechtsstaat, de conditio sine qua non voor een stabiele welvarende samenleving was duidelijk het slachtoffer. Dit zou de reden kunnen zijn waarom Nehru's industrialisatie van Bihar en de ontwikkelingsagenda van Shri Krishna Sinha Bihar op de lange termijn geen goed deden. Dat hebben de moderne politici tot nu toe ook gedaan. Geen enkele toekomstige regering zal Bihar waarschijnlijk weer welvarend maken, ondanks dat 'ontwikkeling' op de agenda van alle politieke partijen staat, omdat een gunstige sociale omgeving er eenvoudigweg niet is en er waarschijnlijk ook niet eerder zal zijn. Op kasten gebaseerd sociaal en economisch weefsel was/is het meest ongelukkige dat Bihar ooit is overkomen, onder andere omdat dit de groei van een gezond Bihari-subnationalisme onder de mensen van Bihar belemmerde, iets dat hen emotioneel kon binden en de oorspronkelijke kastenloyaliteit doorbrak.
Ironisch genoeg kwam de impuls voor de groei van de Bihari-identiteit uit onverwachte hoek op nogal onaangename manieren, gebaseerd op gedeelde negatieve ervaringen, zoiets als 'belachelijke en gediscrimineerde' mensen die om negatieve redenen bij elkaar kwamen. In de jaren tachtig was het begin van een groot aantal studenten van welgestelde families uit Bihar naar Delhi gemigreerd om aan universiteiten te studeren en zich voor te bereiden op UPSC-examens. De meerderheid van hen vestigde zich in Delhi en andere delen van India om na het voltooien van hun studie hun carrière in overheidsdiensten en andere bedienden voort te zetten. Een van de belangrijkste gedeelde ervaringen van deze Biharis zijn de negatieve houdingen en stereotypen, een soort slechte gevoelens van niet-Biharis tegenover Biharis. Pushpam Priya Choudhary, voorzitter van de Meervoudspartij verwoordt dit als volgt: 'Als je uit Bihar komt, heb je buiten te maken met veel stereotypen Bihar…. vanwege … de manier waarop u spreekt, uw accent, de kenmerkende manier van uitspreken geassocieerd met Bihar, …, mensen maken meningen over ons op basis van onze vertegenwoordigers …. '' (De Lallantop, 2020). Misschien bedoelde ze met 'vertegenwoordiger' gekozen politici van Bihar. De ervaringen van migrerende arbeiders en arbeiders waren/zijn veel erger. De beroemde leiders van Maharashtra hadden ooit opgemerkt dat Biharis ziekten, geweld, werkonzekerheid en overheersing met zich meebracht, waar ze ook gingen. Deze vooroordelen hebben het woord 'Bihari' in bijna het hele land tot een beledigend of denigrerend woord gemaakt.
Dit betekende dat Biharis een extra last had om vooroordelen te overwinnen en hun waardigheid te bewijzen. Velen voelden zich onzeker, de geschoolden met minder of geen accent probeerden te verbergen dat ze uit Bihar kwamen; sommigen ontwikkelden minderwaardigheidscomplexen, velen schaamden zich. Slechts weinigen konden het gevoel van schaamte overwinnen. Het schuldgevoel, de schaamte en de angst zouden niet bevorderlijk kunnen zijn voor het ontstaan van een gezonde, succesvolle persoonlijkheid die duidelijk en zeker is van de primaire identiteit en zich op zijn gemak voelt in zijn/haar omgeving, vooral bij afwezigheid van een pan-Bihar sterke subnationalistische cultuur om trots op te zijn en aan te trekken inspiratie vandaan.
Een van de effecten (op Biharis) van het vooroordeel tegen Biharis in andere delen van India was echter de opkomst van 'Bihari-identiteit' in de hoofden van expat Biharis van alle kasten, met dank aan de afwezigheid van enige pan-Indiase kaste-identiteit, wat Biharis van alle kasten werden geconfronteerd met dezelfde vooroordelen, ongeacht hun kastestatus in hun geboorteplaats. Dit was de eerste keer dat alle Biharis zich bewust werden van hun gemeenschappelijke identiteit die kastegrenzen doorkruiste, zij het door hun gedeelde ervaring van vooroordelen en schaamte.
Wat nodig is, is dat de gedeelde geschiedenis en cultuur de basis vormen van een gemeenschappelijke identiteit? Dit gevoel van regionale identiteit had moeten ontstaan op basis van positieve eigenschappen die iemand trots en zelfverzekerd maken. Er was/is een duidelijke behoefte aan een gezonde groei van subnationalisme, dwz 'Bihar-isme' of 'Bihari-trots', een sterke, aparte Bihari-culturele 'identiteit' die kaste-nationalisme zou kunnen overwinnen en Biharis zou kunnen verweven die helaas anders zijn dan in andere staten is Bihar tot nu toe niet overkomen. Wat Bihar daarom nodig heeft, is het smeden van 'Bihari-identiteit' op positieve tonen van gedeelde geschiedenis, cultuur en beschaving; en het bedenken en ontdekken van 'Bihari Pride'-verhalen. De emotie om Bihari te zijn moet sterk genoeg worden om het kaste-nationalisme onder Bihari's onder te brengen. Het reconstrueren van de geschiedenis en het bijbrengen van Bihari-trots onder kinderen zou een grote bijdrage leveren aan het dienen van de behoeften van Bihar. De taalcomponent speelt een belangrijke rol in de gedeelde geschiedenis en cultuur waar een regio trots op kan zijn.
Er zijn ten minste drie belangrijke talen, Bhojpuri, Maithili en Magadhi, maar de identiteit van Bihar lijkt nauwer verbonden te zijn met Bhojpuri. Hindi wordt meestal gesproken door de geschoolde elites, degenen die in het leven zijn opgegroeid, terwijl de drie bovengenoemde talen meestal worden gesproken door de mensen op het platteland en mensen uit de lagere klassen. Meestal is er een beetje 'schaamte' verbonden aan het gebruik van Bihari-talen. Misschien is Lalu Yadav de enige publieke figuur die Bhojpuri sprak op een openbaar forum waardoor hij het imago kreeg van een ongeschoold persoon. Hij draagt zijn armzalige sociale achtergrond op zijn mouw. Hij is een politicus met een zeer sterke band met de kansarme mensen van wie velen hem beschouwen als de messias die hen een stem en een plaats in de samenleving heeft gegeven. Sivanand Tiwari herinnert zich, ''…., eens was ik samen met Lalu naar een vergadering geweest, in tegenstelling tot typische politici waren we iets te vroeg aangekomen. De gewone mensen van de Mushar-gemeenschap (een Dalit-kaste) woonden vlakbij. Toen ze hoorden van Lalu's aanwezigheid, dromden kinderen, vrouwen, mannen allemaal naar de ontmoetingsplaats. Onder hen was een jonge vrouw met een baby in haar arm, die de aandacht van Lalu Yadav probeerde te trekken toen hij het opmerkte en toen ze haar herkende vroeg: Sukhmania, ben je hier in dit dorp getrouwd? '' (BBC Nieuws Hindi, 2019). Misschien Narendra Modi is de enige andere politicus van nationaal formaat die in Bhojpuri sprak tijdens onlangs afgesloten verkiezingsbijeenkomsten in Bihar om een band met de massa tot stand te brengen. Taal is dus een belangrijke dimensie van iemands culturele identiteit, iets om te bezitten en om altijd trots op te zijn. Er is gewoon geen reden voor enig gevoel van minderwaardigheid over de taal.
De hoogste punten in de geschiedenis en beschaving van Bihar zijn Boeddha's nieuwe educatieve en filosofische systeem van empowerment van individuen op basis van wetenschappelijke geest van 'onderzoek en redenering' en causale analyse van realiteiten rondom om het pad naar welzijn te identificeren. Zijn nadruk op mededogen en sociale gelijkheid en het herdefiniëren van karma in termen van 'morele bedoeling' achter actie had een enorme bijdrage geleverd aan de welvaart van de mensen. Evenzo hebben de waarden van het jaïnisme die door Mahavir in Bihar zijn verkondigd, bijgedragen aan het economische en zakelijke succes van jaïnisten in heel India, die tot de rijkste en meest welvarende behoren (Sjah Atul K. 2007). Principes van bestuur verkondigd en toegepast door keizer Ashoka van Pataliputra, zoals blijkt uit zijn rock-edicten en pilaren over het hele subcontinent, zijn nog steeds zo vooruitstrevend en modern van opzet om de bron van de Indiase staat te worden. Deze moeten opnieuw worden aangenomen als levenswaarden om naar te leven en de bijbehorende sites moeten worden ontwikkeld om te koesteren en om trots op te zijn, in plaats van alleen plaatsen van toeristische attractie.
Wellicht helpt een iconisch leiderschap!
Wat Bihar nodig heeft, is zijn kinderen opvoeden om de uitdagingen van economisch succes en welvaart aan te gaan. Bedienden of baanhouders drijven de economie niet. Armoede en economische achterstand zijn geen deugd, niet iets om trots op te zijn of je voor te schamen, noch iets om onder het tapijt te vegen. We moeten de mensen opleiden om ondernemers en vernieuwers te worden, niet om bedienden of werkzoekenden te worden. Als en wanneer dit gebeurt, zou dat het keerpunt zijn.
***
Artikelen uit de serie "Wat Bihar nodig heeft".
I. Wat Bihar nodig heeft, is een enorme opknapbeurt in zijn waardesysteem
II. Wat Bihar nodig heeft, is een 'robuust' systeem om jonge ondernemers te ondersteunen
III. Wat Bihar nodig heeft, is de renaissance van 'Vihari-identiteit'
IV. Bihar, het land van de boeddhistische wereld (De webboek over de renaissance van 'Vihari Identiteit' | www.Bihar.world )
***
Auteur: Umesh Prasad
De auteur is een alumnus van de London School of Economics en een voormalige academicus uit het Verenigd Koninkrijk.
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.
