Ons identiteitsgevoel' vormt de kern van alles wat we doen en alles wat we zijn. Een gezonde geest moet helder en overtuigd zijn van 'wie we zijn'. Het idee van 'identiteit' is sterk ontleend aan ons land en onze geografie, cultuur en beschaving, en geschiedenis. Een gezonde 'trots' op onze prestaties en successen in de samenleving vormt een grote bijdrage aan de vorming van onze persoonlijkheid als een sterke, zelfverzekerde persoon die zich op zijn gemak voelt in zijn of directe omgeving. Deze persoonlijkheidskenmerken komen veel voor bij toekomstgerichte succesvolle personen. 'India' is de nationale identiteit van iedereen en alleen India zou voor alle Indiërs de bron van inspiratie en trots moeten zijn. Het is absoluut niet nodig om ergens anders te zoeken naar identiteit en nationalistische trots.
”….Ik heb voor India gekozen vanwege de uniciteit van zijn diversiteit, zijn cultuur, zijn rijkdom, zijn erfgoed, zijn diepgang, zijn beschaving, zijn liefde voor elkaar, de warmte. die ik nergens anders ter wereld heb gevonden,…., kwam ik tot de conclusie dat de ziel van India zo mooi is dat ik hier mijn identiteit wil hebben,…”
– Adnan Sami
Identiteit betekent hoe we onszelf definiëren, wie we denken dat we zijn. Dit zelfbegrip geeft ons een gevoel van richting of betekenis aan ons leven en speelt een zeer belangrijke rol bij het vormgeven van onze persoonlijkheid door middel van zelfvertrouwen dat nodig is om naar voren te komen als een sterk individu. Bewust zijn van onze identiteit geeft ons een gevoel van zekerheid en houdt ons comfortabel. Het helpt bij het plaatsen of positioneren van onszelf in de wereld. We hebben de neiging onszelf te begrijpen in termen van onze cultuur en beschaving, geschiedenis, taal, land en geografie en zijn gezond trots op prestaties en successen als samenleving. Deze bronnen van identiteit zijn vrij dynamisch in de moderne wereld. Tot de negentiende eeuw konden Ramayan en Mahabharata bijvoorbeeld de belangrijkste bronnen zijn van ons 'identiteitsverhaal' dat ons betekenissen en waarden gaf voor het leiden van ons leven. Maar India is de afgelopen 100 jaar veel veranderd. Als natie hebben Indiërs verschillende nieuwe prestaties om zich mee te identificeren en om trots op te zijn.
India heeft het in het recente verleden redelijk goed gedaan – vrijheidsstrijd en nationale bewegingen, constitutionele ontwikkelingen, stabiele, succesvol functionerende democratie gebaseerd op universele waarden en de rechtsstaat, economische groei, vooruitgang in wetenschap en technologie, levendige en succesvolle overzeese diaspora. Indiaan heeft een nieuw leven ingeblazen identiteit nodig, een reeks succesverhalen waar een gewone Indiaan trots op kan zijn en die de schaamtecultuur van het koloniale tijdperk kan afweren... een nieuw Indiaas verhaal voor eigenwaarde en trots. Dit is waar de huidige heropleving van het nationalisme in India, zeven decennia na de onafhankelijkheid, in beeld komt. Het huidige nationalistische emotionele verlangen van Groot-India komt tegenwoordig in verschillende vormen tot uiting, momenteel het meest in de vorm van steun aan CAA-NRC.
Omdat India een divers land is, was het historisch gezien erg meegaand en tolerant ten opzichte van andere religies. Wie in het verleden naar India kwam, raakte geassimileerd in het Indiase leven en de Indiase cultuur. Vrijheidsstrijd en nationalistische beweging tegen de Britse overheersing en gezamenlijke inspanningen van nationalistische leiders van vrijheidsstrijd verenigden Indiërs emotioneel en hielpen het reeds bestaande 'Indiase nationalisme gebaseerd op cultuur en beschaving' naar nieuwe hoogten te tillen. Maar het had ook een keerzijde: een groot deel van de moslims kon zich hier niet mee identificeren. Hun verhaal van 'eenheid onder moslims', gebaseerd op geloof en vandaar 'twee-natietheorie', leidde uiteindelijk tot de oprichting van islamitisch Pakistan op Indiase bodem. Dit heeft een diep litteken achtergelaten in de hoofden van mensen en geen enkele groep lijkt het te hebben opgelost en is er nog niet uitgekomen. Indiase moslims, die ongeveer achthonderd jaar de heerser van India waren en erin geslaagd waren Pakistan te creëren, raakten uiteindelijk verdeeld in drie landen. De ambiguïteit van primaire identiteit onder moslims in combinatie met een gevoel van onveiligheid leidde tot een beetje emotioneel isolement. Ook na de onafhankelijkheid was consolidering van het Indiase nationalisme niet eenvoudig. Het stond voor verschillende uitdagingen, waaronder regionalisme, communalisme, kasteïsme, naxalisme, enz. Afgezien van gecoördineerde georganiseerde inspanningen, hebben sport, met name cricket, bollywoodfilms en liedjes, een belangrijke bijdrage geleverd aan het consolideren van het Indiase nationalisme, maar het overwinnen van breuklijnen in de samenleving blijft een noodzaak.
Ondanks de emotionele bagage en last van de geschiedenis onder de hindoes, de gevallen zoals het hosten van Pakistaanse vlaggen in Kasjmir, het vieren van de nederlaag van India in cricketwedstrijden in sommige delen van het land, of de gevallen van dreiging van een burgeroorlog of de slogans zoals "la illah ila...." door enkele radicale moslimelementen tijdens de recente CAA-NRC-protesten, creëert en bestendigt niet alleen identiteitsambiguïteit onder de moslims, vooral de jeugd, wat op zijn beurt moslims belemmert om te integreren in de Indiase mainstream, maar ook de meerderheid van de bevolking van hen verwijdert. Deze trend heeft een lange geschiedenis in India. Je hebt de neiging om de beschaving te zien botsen in termen van "territoriumgebaseerd Indiaas nationalisme" versus "islamitische ideologiegebaseerd nationalisme" wanneer sommige moslims verder kijken dan India naar Arabieren en Perzië op zoek naar identiteit en nationale trotsverhalen. Dit helpt niet bij het leggen van een solide sociaal-psychologische basis voor het creëren en consolideren van de "Indiase identiteit", vandaar dubbelzinnigheid en botsing van nationalistische emoties. Als resultaat heb je er maar weinig zoals Sarjeel Imam die, zo lijkt het, absoluut niet trots is op zijn Indiaan-zijn. Integendeel, hij lijkt zich vreselijk te schamen om een indiaan te zijn, zozeer zelfs dat hij India wil vernietigen en een islamitische staat wil vestigen. Zelfs een enkel voorbeeld als dit heeft verschrikkelijke gevolgen voor de geest en emoties van de meerderheid van de bevolking. Evenmin helpen de opmerkingen van de slecht geïnformeerde Bollywood-sterren als Saif Ali die naar verluidt zeiden dat het 'idee van India' er niet was vóór de Britse overheersing.
India heeft te maken met verschillende problemen, waaronder armoede en het welzijn van haar mensen, met name gemarginaliseerde zwakkere delen. Even belangrijk is het omgaan met verschillende middelpuntvliedende krachten en het emotioneel integreren van Indiërs door middel van een verhaal van 'Groot-India' (zoiets als 'Amerikaans Exceptionalisme'). De sleutel is het bijbrengen van 'Indiase identiteit' op het primaire socialisatieniveau. Dit is waar de rol van moslims, met name opgeleide klasse, erg belangrijk wordt.
Hoe Indiase moslims zouden kunnen bijdragen? En waarom zouden ze dat doen?
Onze 'hart en geest te weten. ons identiteitsgevoel' vormt de kern van alles wat we doen en alles wat we zijn. Een gezonde geest moet helder en overtuigd zijn van 'wie we zijn'. Ons idee van 'identiteit' is sterk ontleend aan ons land en onze geografie, cultuur en beschaving, en geschiedenis. Een gezonde 'trots' op onze prestaties en successen in de samenleving vormt een grote bijdrage aan de vorming van onze persoonlijkheid als een sterke, zelfverzekerde persoon die zich op zijn gemak voelt in zijn of directe omgeving. Deze persoonlijkheidskenmerken komen veel voor bij toekomstgerichte succesvolle personen. 'India' is de nationale identiteit van iedereen en alleen India zou voor alle Indiërs de bron van inspiratie en trots moeten zijn. Het is absoluut niet nodig om ergens anders te zoeken naar identiteit en nationalistische trots. Indonesië is een succesvol voorbeeld en het overwegen en nastreven waard; 99% van de Indonesiërs is aanhanger van de soennitische islam, maar hun geschiedenis en culturele tradities en praktijken worden sterk beïnvloed door een groot aantal religies, waaronder het hindoeïsme en het boeddhisme. En ze hebben er hun 'identiteit' omheen gesmeed en zijn gezond trots op hun cultuur.
Een bemoedigende ontwikkeling tijdens de CAA-protesten was het gebruik van Indiase nationale symbolen (zoals de driekleur van de nationale vlag, het volkslied en de grondwet) door de demonstranten. Alleen al de aanblik hiervan verzachtte de harten van velen.
Velen twijfelen aan de Padma Shri-onderscheiding voor Adnan Sami en Ramzan Khan, ook bekend als Munna Master (vader van Feroze, die onlangs is benoemd tot BHU-professor Sanskriet) voor hun bijdragen, maar ik zie dat ze het idee van 'groot India' gedurende hun leven bijdragen en verspreiden - terwijl Adnan de wereld aankondigde dat India groot genoeg is om zijn primaire identiteit te zijn, lijkt Ramzan een voorbeeld te zijn van het feit dat de oude Indiase cultuur en tradities de moeite waard zijn om in je op te nemen en ernaar te leven (zozeer zelfs dat hij zijn zoon zover kreeg dat hij professor in de oude Indiase taal werd). taal Sanskriet) en niemand hoeft verder te kijken dan India op zoek naar trots en rolmodel voor zichzelf en voor hun komende generatie.
***
Auteur: Umesh Prasad
De auteur is een alumnus van de London School of Economics en een voormalige academicus uit het Verenigd Koninkrijk.
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.
