Elke keer dat je iets in het Punjabi leest of schrijft, moet je onthouden dat deze basisvoorziening waarvan we ons vaak niet bewust zijn, afkomstig is van het genie van Guru Angad. Hij is degene die het inheemse Indiase schrift "Gurumukhi" heeft ontwikkeld en geïntroduceerd dat wordt gebruikt om de Punjabi-taal in India te schrijven (over de grens in Pakistan wordt een Perzisch-Arabisch schrift gebruikt om Punjabi te schrijven). De ontwikkeling van Gurumukhi hielp bij het broodnodige doel van het verzamelen van leringen en berichten van Guru Nanak Dev, die uiteindelijk de vorm aannam van "Guru Granth Sahib". Ook zou de groei van cultuur en literatuur van Punjab niet hetzelfde zijn geweest als wat we vandaag zien zonder het Gurumukhi-schrift.
Genius of Guru Angad Dev is meer waarneembaar in de manier waarop hij praktisch tastbaar vorm gaf Guru Nanak's idee om waardigheid te bieden en gerechtigheid te brengen aan de slachtoffers van gruwelijk sociaal kwaad. Onaanraakbaarheid en kastenstelsel heersten en hadden geen waardig leven kunnen bieden aan belangrijke delen van de Indiase bevolking. Guru Nanak Dev bood waardigheid aan de mensen in de lagere regionen van de samenleving door te benadrukken dat iedereen gelijk is. Maar het was zijn leerling-opvolger Guru Angad Dev die de onaanraakbaarheid en het kastensysteem direct en praktisch uitdaagde door de egalitaire praktijken van langaar (of de gemeenschappelijke keuken). Geen hoog en geen laag, iedereen is gelijk lang. Zittend op de grond in de rij deelt iedereen dezelfde maaltijd, ongeacht de positie in de samenleving. Langars van de Gurudwara's staan wereldwijd bekend om het aanbieden van gratis maaltijden aan iedereen, ongeacht kaste, klasse, ras of religie. Langar betekent echt veel voor degenen die te maken hebben gehad met kastendiscriminatie in de gemeenschap. Dit is misschien wel het meest zichtbare en meest prijzenswaardige gezicht van ideeën die door Guru Nanak in gang zijn gezet.
Guru Angad Dev (geboren op 31 maart 1504; geboortenaam Lehna) was de zoon van Baba Pheru Mal (hij was niet de zoon van Guru Nanak). Hij bereikte Joti jot in 1552 ("Joti jot samana" betekent versmelten met de God; een eervolle term die wordt gebruikt om te verwijzen naar "dood")
***
Gerelateerd artikel:
1. Goeroe Nanak: Relevantie van de leringen van Guru Nanak voor de economische ontwikkeling van India
***
