''JNU en Jamia Milia Islamia zijn getuige van lelijke scènes tijdens de vertoning van de BBC-documentaire'' – eigenlijk niets verrassends. CAA-protesten tegen BBC-documentaire, zowel JNU als Jamia en vele andere topuniversiteiten in India zijn routinematig in het nieuws vanwege politieke bewegingen en onrust op hun campussen. Deze instellingen voor hoger onderwijs, die door de overheid worden gefinancierd en uit het geld van de belastingbetaler worden betaald, lijken op het eerste gezicht meer een politieke kweekvijver dan de academische wereld die op kosten van de belastingbetaler het mandaat heeft gekregen om menselijke hulpbronnen op te leiden/op te leiden tot onderzoekers, innovators, ondernemers en andere professionals die zich inzetten voor persoonlijke, maatschappelijke en nationale ontwikkeling. Zeker, in het India van na de onafhankelijkheid hebben universiteiten geen mandaat meer om professionele politici af te leveren - deze taak wordt nu overgelaten aan een diepgeworteld verkiezingsproces, van panchayat in het dorp tot parlementsverkiezingen, die een duidelijk pad bieden voor een carrièrepoliticus in de representatieve politiek met een redelijk voorbehoud dat de ideologie van een revolutionaire utopie niet langer houdbaar is. Maar politici blijven politici, dus wat er moet gebeuren, is lerenden gevoelig maken voor de waarde van het zuurverdiende geld van de belastingbetaler en de noodzaak van hun eigen persoonlijke en gezinsontwikkeling (zo niet nationale ontwikkeling). Een manier om dit te doen zou kunnen zijn om universiteiten te zien als aanbieders van hoger onderwijsdiensten als onderdeel van een grotere nationale economie en ze te laten werken volgens de principes van bedrijfsbeheer om efficiëntie te waarborgen. Studenten worden kopers/gebruikers van diensten van universiteiten die de kosten van het hoger onderwijs rechtstreeks aan de aanbieders betalen. Hetzelfde geld dat nu wordt gebruikt om beurzen aan de universiteiten te verstrekken, zal worden gebruikt om collegegeld en kosten van levensonderhoud rechtstreeks aan studenten te betalen, die het op hun beurt zullen gebruiken om de aanbieders te betalen voor hun diensten. Zo wordt de Universitaire Beurscommissie een sectorale toezichthouder. Er moet een nieuw orgaan voor studiefinanciering worden opgericht dat studiebeurzen en leningen aan studenten goedkeurt op basis van het toelatingsaanbod en de economische en sociale achtergrond van studenten (om billijkheid te waarborgen). Studenten selecteren een universiteit op basis van de rangorde en kwaliteit van de diensten die de universiteiten bieden. Dit zal de broodnodige marktconcurrentie tussen de Indiase universiteiten aanwakkeren, wat hoe dan ook absoluut noodzakelijk is met het oog op het onlangs gepubliceerde plan om gereputeerde buitenlandse universiteiten in staat te stellen campussen in India te openen en te exploiteren. Indiase universiteiten zullen moeten concurreren met de buitenlandse universiteiten om te overleven en om te voorkomen dat er 'twee klassen' van geschoolde Indiërs ontstaan. India moet overstappen van het tweetal 'gebruiker-aanbieder' naar het drietal van het 'gebruiker-betaler-aanbieder'-model om efficiëntie, billijkheid en kwaliteit te waarborgen bij het verstrekken van hoger onderwijsdiensten.
Temidden van het nieuws dat India 's werelds eerste intranasale vaccin ontwikkelt en de grootse viering van de democratie in India in de vorm van 74th Op de Dag van de Republiek kwamen er ook berichten over het bekogelen van stenen, gevechten en protesten door politieke studentenorganisaties zoals SFI in India's vooraanstaande universiteiten JNU en JMI over screening van controversiële BBC documentaire die naar verluidt de integriteit van de Indiase constitutionele autoriteiten, met name het hooggerechtshof, vernedert.
Zowel de Jawaharlal Nehru University als de Jamia Milia Islamia (letterlijk National Islamic University), gelegen in de hoofdstad New Delhi, zijn opgericht bij wet en staan bekend als centrale universiteiten van eminentie die volledig door de overheid worden gefinancierd met geld van de belastingbetaler. Beiden staan in India bekend om hun academische excellentie en om de smerige, bekrompen studentenpolitiek die op de campus plaatsvindt. Soms lijken beide campussen meer op politieke strijdvelden dan op door de overheid gefinancierde onderzoeksinstellingen met een reputatie die zich bezighouden met academische activiteiten en natievorming om 'waarde' op te leveren voor het geld dat de mensen van India eraan besteden. In feite heeft JNU een lange stamboom van linkse politiek sinds haar oprichting en heeft ze veel linkse leiders voortgebracht, zoals Sita Ram Yechury en Kanhaiya Kumar (nu Congreslid). In het recente verleden stonden beide universiteiten centraal in anti-CAA-protesten in Delhi.
Het nieuwste in de serie is 'storingen' op beide campussen tijdens de vertoning van de tweede aflevering van BBC-documentaire 'India: The Modi Question' dat de reactie van Gujarat CM Modi op rellen twee decennia geleden in twijfel trekt en het functioneren van het gerechtelijk apparaat en de autoriteit van de Indiase rechtbanken beledigt. Interessant is dat de Pakistaanse Hina Rabbani deze documentaire heeft gebruikt om de regering-Sharif te verdedigen. Blijkbaar wilden linkse studenten openbare screening terwijl het bestuur wilde ontmoedigen in afwachting van onrust op de campus. Toch ging de screening door en zijn er meldingen van lelijke taferelen van steenkogels en politieoptreden.
De politiek van studenten speelde een belangrijke rol in de vrijheidsstrijd van India. India bereikte de vrijheid in 1947 dankzij vrijheidsstrijders van tinten. Vervolgens hebben de mensen in India hun grondwet opgesteld, die op 26 in werking is getredenth Januari 1950. Als de grootste functionerende democratie is India een verzorgingsstaat die vrijheid en fundamentele mensenrechten voor iedereen garandeert, een onafhankelijke en zeer assertieve rechterlijke macht heeft en een diepgewortelde democratische traditie en verkiezingsprocessen. Mensen kiezen regelmatig regeringen die voor een bepaalde tijd aan de macht blijven totdat ze het vertrouwen van de Tweede Kamer genieten.
In de afgelopen zeven decennia is er in India een goede infrastructuur voor hoger onderwijs ontstaan, dankzij de opeenvolgende inspanningen van de overheid. Deze instellingen worden echter grotendeels door de overheid gefinancierd en voldoen niet aan de criteria van efficiëntie en kwaliteit. Daar zijn verschillende redenen voor, maar 'studentenpolitiek' is een belangrijke reden. Het kostte me vijf jaar om de driejarige opleiding aan de Ranchi University af te ronden vanwege de vertraging in de sessie, grotendeels veroorzaakt door de politiek op de campus. Het is niet ongewoon om een gebrekkige academische omgeving te vinden op campussen in het hele land, zelfs op gerenommeerde universiteiten zoals JNU, Jamia, Jadavpur enz. Huidige afleveringen van campusonrust als reactie op de BBC-documentaire zijn slechts een topje van de ijsberg.
Na de onafhankelijkheid is het mandaat aan de Indiase universiteiten om Indiase human resources op te leiden / op te leiden om onderzoekers, innovators, ondernemers en andere professionals te worden die zich toeleggen op persoonlijke, gezins- en nationale ontwikkeling en de waarde rechtvaardigen voor overheidsgeld dat wordt besteed aan de exploitatie ervan. Een broedplaats zijn voor toekomstige politici kan dat niet meer zijn bestaansreden voor hun bestaan, dat goed wordt verzorgd door het duidelijke carrièrepad van de professionele politiek in de diepgewortelde parlementaire representatieve democratie van dorp panchayat tot parlementair niveau, dat ook voldoende ruimte biedt voor revolutionaire ideologieën van verschillende schakeringen.
Een van de manieren om de huidige status-quo te corrigeren, is door studenten bewust te maken van de waarde van het zuurverdiende geld van de belastingbetaler en de noodzaak van hun eigen persoonlijke en gezinsontwikkeling (zo niet nationale ontwikkeling), wat op zijn beurt een verandering vereist in de manier waarop India eruitziet. bij Hogescholen van 'publieke voorziening' naar 'dienstverlener draait efficiënt'.
Kijkend naar universiteiten als aanbieders van hoger onderwijs, los van grotere nationale economie gerund en geëxploiteerd volgens de principes van bedrijfsbeheer heeft het potentieel om de efficiëntie en kwaliteit te verbeteren.
Momenteel betaalt en verleent de overheid diensten aan de gebruikers (studenten), waarbij de gebruikers niet op de hoogte zijn van de kosten van de diensten. Wat nodig is, is een splitsing tussen betaler en aanbieder. Hiermee worden studenten afnemers/gebruikers van diensten van universiteiten. Zij betalen de aanbieders (universiteiten) direct de kosten van het hoger onderwijs in de vorm van collegegeld. Universiteiten krijgen geen geld van de overheid. Hun belangrijkste bron van inkomsten is het collegegeld dat de studenten betalen en dat zij op hun beurt ontvangen van de overheid. Hetzelfde geld dat momenteel wordt gebruikt om beurzen aan de universiteiten te verstrekken, zal worden gebruikt om het collegegeld en de kosten van levensonderhoud rechtstreeks aan studenten te betalen, die het op hun beurt zullen gebruiken om de aanbieders te betalen voor hun diensten. Zo wordt de Universitaire Beurscommissie de sectorale toezichthouder.
Er zal een nieuw orgaan voor studiefinanciering moeten worden opgericht dat 100% middelen zal verstrekken om het collegegeld en de kosten van levensonderhoud aan alle kandidaat-studenten te voldoen in de vorm van studiebeurzen en leningen op basis van een toelatingsaanbod van de universiteiten. Economisch en sociale achtergrond van studenten kan worden meegewogen om gelijkheid te waarborgen.
Studenten selecteren cursus en provider (universiteit-) op basis van de rangorde en kwaliteit van de diensten die de universiteiten leveren, wat inhoudt dat universiteiten met elkaar zullen concurreren om studenten aan te trekken om inkomsten te genereren. Dit zal dus zorgen voor de broodnodige marktconcurrentie tussen de Indiase universiteiten, wat hoe dan ook absoluut noodzakelijk is gezien het onlangs gepubliceerde plan om gereputeerde buitenlandse universiteiten om campussen in India te openen en te exploiteren. Indiase universiteiten zullen moeten concurreren met de buitenlandse universiteiten om te overleven en om te voorkomen dat er 'twee klassen' van geschoolde Indiërs ontstaan.
India moet overstappen van het tweetal 'gebruiker-aanbieder' naar het drietal van het 'gebruiker-betaler-aanbieder'-model om drievoudige doelstellingen van efficiëntie, rechtvaardigheid en kwaliteit in het hoger onderwijs te waarborgen.
***
Gerelateerd artikel:
India staat gerenommeerde buitenlandse universiteiten toe om campussen te openen
