Navroz wordt gevierd als parsi-nieuwjaar in India.
Verschillende publieke figuren hebben Navroz Mubarak gewenst
Het woord Navroz betekent nieuwe dag ('nav' betekent nieuw en 'roz' betekent dag).
De dag van Nowruz vindt zijn oorsprong in de Perzische religie van het zoroastrisme en is geworteld in de tradities van de Iraanse volkeren. Het is gebaseerd op de Iraanse Solar Hijri-kalender en wordt gemarkeerd op de dag van de lente Equinox op 21st Maart.
Het wordt al meer dan 3,000 jaar gevierd door verschillende gemeenschappen in verschillende landen in West-Azië, Centraal-Azië, de Kaukasus, het Zwarte Zeebekken, de Balkan en Zuid-Azië. Hoewel het momenteel grotendeels een seculiere feestdag is voor de meeste feestvierders en wordt genoten door mensen met verschillende religies en achtergronden, blijft Nowruz een heilige dag voor aanhangers van het zoroastrisme, baháʼís en sommige moslimgemeenschappen.
Navruz was ingeschreven in de UNESCO's representatieve lijst van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid in 2016. Het citaat luidt:
“Nieuwjaar is vaak een tijd waarin mensen voorspoed en een nieuw begin wensen. 21 maart markeert het begin van het jaar in Afghanistan, Azerbeidzjan, India, Iran (Islamitische Republiek), Irak, Kazachstan, Kirgizië, Pakistan, Tadzjikistan, Turkije, Turkmenistan en Oezbekistan. Het wordt Nauryz, Navruz, Nawrouz, Nevruz, Nooruz, Novruz, Nowrouz of Nowruz genoemd, wat 'nieuwe dag' betekent wanneer een verscheidenheid aan rituelen, ceremonies en andere culturele evenementen plaatsvinden gedurende een periode van ongeveer twee weken. Een belangrijke traditie die in deze tijd wordt beoefend, is het samenkomen rond 'de Tafel', versierd met voorwerpen die symbool staan voor zuiverheid, helderheid, levensonderhoud en rijkdom, om te genieten van een speciale maaltijd met dierbaren. Nieuwe kleren worden gedragen en er worden bezoeken gebracht aan familieleden, met name ouderen en buren. Er worden cadeaus uitgewisseld, vooral voor kinderen, met voorwerpen gemaakt door ambachtslieden. Er zijn ook straatoptredens van muziek en dans, openbare rituelen met water en vuur, traditionele sporten en het maken van handwerk. Deze praktijken ondersteunen culturele diversiteit en tolerantie en dragen bij aan de opbouw van gemeenschapssolidariteit en vrede. Ze worden overgedragen van oudere op jongere generaties door observatie en participatie”.
***
