'Swadeshi', globalisering en 'Atma Nirbhar Bharat': waarom India niet leert van de geschiedenis?

Voor een gemiddelde Indiër doet alleen al het woord 'Swadeshi' denken aan de onafhankelijkheidsbeweging van India en aan nationalistische leiders zoals Mahatma Gandhi; beleefdheid collectief sociaal geheugen van het recente verleden. Zo kwam ik in contact met Dadabhai Naoroji's 'drain of wealth theory' en armoede en de wereldberoemde, geweldloze strijd voor vrijheid tegen het Britse economische kolonialisme, toen ik in 2006 per ongeluk de metalen plaquette op de voorkant van een gebouw in het centrum van Londen met de vermelding "Dadabhai Naoroji woonde in dit huis" als lid van het Lagerhuis. 

India's onafhankelijkheidsstrijd werd grotendeels gestreden op de plank van 'swarajya (zelfbestuur) voor Swadeshi (made in India)' en boycot van in het buitenland gemaakte geïmporteerde goederen. 

ADVERTENTIE

Swadeshi was bijna een heilig woord geworden dat nog steeds de emotie van nationalistische vurigheid en patriottisme oproept. Maar afgezien van emotionele vurigheid, was Swadeshi een zeer gezond economisch principe. Het werd naar behoren erkend toen economische zelfredzaamheid het sleutelprincipe werd achter de wederopbouw van de natie in India na de onafhankelijkheid, zoals weerspiegeld in grootschalige industriële ontwikkeling die werd verdedigd door Nehru als premier en, meer relevant, in 'zelfredzaamheid in voedselproductie' aangevoerd door Later Indira Gandhi. 

Maar in de jaren tachtig verloor India swadeshi aan 'globalisering en vrijhandel'. Dit keer was Groot-Brittannië al niet langer het productiecentrum en was het niet langer op zoek naar markten. 

Een nieuwe vorm van kolonialisme was in aantocht en de nieuwe drakenmeester was stilletjes superactief op zoek naar nieuwe markten voor zijn maakindustrie. 

China heeft een heel lange weg afgelegd van een verarmde natie van de jaren vijftig tot een ultrarijke neo-imperialistische macht van vandaag die goedkope leningen verstrekt aan ontwikkelingslanden om wegen, havens en spoorwegen aan te leggen om goedkope, in China gemaakte producten op de markt te brengen om te verkopen. 

En raad eens, waar de financiële kracht of de rijkdom van China vandaan komt? Je kunt nog bedenken  Dadabhai Naoroji's 'afvoer van rijkdom theorie'. Niemand zou dit hebben opgemerkt als Chinezen niet de blunder van wanbeheer van de Corona-crisis hadden gegooid. De strijd tegen het coronavirus vereiste een grote voorraad maskers, testkits en dergelijke uit China. Plots voelde iedereen de pijn van afhankelijkheid, aangezien alle productie-industrieën zich in China bevinden. Plots merkt iedereen op dat alle ontwikkelde landen in een totale puinhoop verkeren met enorme menselijke en economische kosten, maar China is grotendeels onaangetast en is zelfs sterk geworden. 

Zoals veel landen veranderde ook India in de 'markt' van goedkope Chinese producten (om precies te zijn, een van de grootste markten). 

Indiase lokale industrieën zijn bijna gedecimeerd door concurrentie van goedkope Chinese producten. Nu worden zelfs godheden van Ganesha en andere goden in China vervaardigd voor aanbidding in India. Er wordt gezegd dat de Indiase farmaceutische sector binnen een week zou instorten als de invoer van API's uit China een week lang wordt stopgezet. Het recente verbod op telefoon-apps is nog niet eens het topje van de ijsberg.  

Opnieuw is India veranderd in een markt voor in het buitenland gemaakte goederen, maar dit keer is het geen democratisch Groot-Brittannië, maar een zogenaamd communistisch China.  

De geschiedenis heeft zich herhaald zonder dat iemand het merkt. Maar hoe raakte iedereen verdwaald in de gaga van de globalisering? 

Indiase politieke partijen en politici over het hele spectrum waren waarschijnlijk te veel bezig met het ontdekken van nieuwe technieken om aan de macht te blijven en verkiezingen te winnen, terwijl hun Chinese tegenhangers midden in de nacht olie verbrandden in nauwgezette planning voor natievorming en het consolideren van China's positie in de wereld.  

Maakt niet uit, nu hebben we 'Atma Nirbhar Bharat', dat wil zeggen 'Zelfredzaam India'. Maar India heeft zeker een volledige cirkel bereikt. 

Kijkend naar hoe de 'drain of wealth theory' door zijn opvolgers is genegeerd, zou Dadabhai Naoriji zijn rustplaats hebben ingenomen. 

***

Auteur: Umesh Prasad
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.

ADVERTENTIE

LAAT EEN ANTWOORD ACHTER

Vul hier uw reactie!
Vul uw naam hier

Voor de veiligheid is het gebruik van de reCAPTCHA-service van Google vereist, die onderworpen is aan de Google Privacy Beleid en Gebruiksvoorwaarden.

Ik ben het eens met deze voorwaarden.