Het is belangrijk om de Pakistaanse benadering van Kasjmir te begrijpen en te begrijpen waarom Kasjmirse opstandelingen en separatisten doen wat ze doen. Blijkbaar blijven zowel Pakistan als de separatisten in Kasjmir vasthouden aan het punt dat, omdat Kasjmir een Indiase staat met een moslimmeerderheid is, de fusie van Kasjmir met het seculiere India voor hen onaanvaardbaar is. Voor hen is de zogenaamde 'twee-natie'-theorie van toepassing op Kasjmir. Daarom zou Kasjmir volgens hen moeten fuseren met de Islamitische Republiek Pakistan, wat duidelijk een gruwel is voor het concept van het seculiere India. Zijn hindoes en moslims in India twee afzonderlijke naties? Vormen moslims van de wereld één enkele natie? Antwoorden op deze vragen zijn uiterst relevant en cruciaal voor de moderne wereld. Elk verzet tegen de afschaffing van artikel 370 en de volledige fusie van Kasjmir met het seculiere India is feitelijk een stilzwijgende steun aan de 'twee-natie'-theorie, wat iedereen op eigen risico zou doen.
Verschillende invasies en duizenden jaren van regels van islamitische sultans en keizers konden niet de zaden van gemeenschappelijke disharmonie in India zaaien. Hindoes en moslims leefden vreedzaam samen. Dit was duidelijk zichtbaar in 1857 toen beide gemeenschappen samen tegen Groot-Brittannië vochten.
Na 1857 nam het Britse regerende dispension op agressieve wijze het ‘verdeel en heers’-beleid over om hun positie te consolideren. Het ‘afzonderlijke electoraat’ voor moslims in India, ingevoerd door de Minto-Morley-hervorming van 1907, was de eerste constitutionele mijlpaal in de moderne Indiase geschiedenis die de gedachte erkende en aanmoedigde dat de politieke belangen van moslims in India anders waren dan die van hindoes. Dit was de juridische basis van de ‘twee-naties’-theorie, die er uiteindelijk toe leidde dat India uitgroeide tot een theocratische islamitische natie. Het uitgangspunt achter de oprichting van Pakistan was het onechte idee dat moslims in India een aparte natie vormen en dat ze niet samen met hindoes kunnen leven, ondanks het feit dat beide gemeenschappen niet alleen dezelfde cultuur en taal delen, maar ook dezelfde voorouders hebben en dezelfde taal delen. hetzelfde DNA. Pakistan is nooit een natie geweest en is uitsluitend op basis van religie gevormd.
Ironisch genoeg werd India pas onafhankelijk nadat de toenmalige Labour-regering van Groot-Brittannië op 14 augustus 1947 de oprichting van de islamitische natiestaat Pakistan op Indiase bodem had voltooid. Het was niet echt een scheiding. Er wordt gezegd dat het doel achter deze stap was om een bufferstaat te hebben tegen het Russische Rode Leger, maar of dit een verstandige strategische zet was van een deel van Groot-Brittannië en de VS is een open vraag, vooral met het oog op de schade die aan de wereld wordt toegebracht door het radicalisme dat uit Pakistan komt.
Het is tegen deze achtergrond dat we de aanpak van Pakistan moeten begrijpen Kaschmir en waarom Kashmiri-opstandelingen en separatisten doen wat ze doen. Blijkbaar allebei Pakistan en de separatisten uit Kasjmir blijven feitelijk bij het punt dat, omdat Kasjmir een Indiase staat met een moslimmeerderheid is, de fusie van Kasjmir met het seculiere India voor hen niet aanvaardbaar is. Voor hen is de zogenaamde 'twee-natie'-theorie van toepassing op Kasjmir. Daarom zou Kasjmir volgens hen moeten fuseren met de Islamitische Republiek Pakistan, wat duidelijk een gruwel is voor het concept van het seculiere India.
Zijn hindoes en moslims in India twee afzonderlijke naties? Vormen moslims van de wereld één enkele natie? Antwoorden op deze vragen zijn uiterst relevant en cruciaal voor de moderne wereld.
Elk verzet tegen de intrekking van artikel 370 en de volledige fusie van Kasjmir met het seculiere India is feitelijk een stilzwijgende steun aan de ‘twee-natie-theorie’, wat iedereen op eigen risico zou doen.
Turkije en Maleisië hebben hun eigen agenda achter hun steun aan Pakistan in Kasjmir. Beiden streven ernaar om niet-Arabisch-islamitische machtscentra te zijn. Het regressieve Turkije, dat de goede werken van Kamal Ataturk Pasha volledig ongedaan heeft gemaakt, probeert de verloren glorie van Ottoman te herstellen.
In het thuisland van India doen activisten als Shabnam Hashmi, Anirudh Kala, Brienelle D'Souza en Revati Laul, en die onlangs een rapport hebben gepubliceerd met de titel 'Kashmir Civil Disobedience – A Citizens' Report', waarschijnlijk hetzelfde zonder zich dat te realiseren. Mogelijk ondersteunen zij in werkelijkheid de twee-natie-theorie van Pakistan.
Maar het meest twijfelachtige en ongelukkige is het standpunt van Labour-leider Jeremy Corbyn. Ik hoop dat Groot-Brittannië nooit te maken krijgt met de hachelijke situatie van de ‘twee-natie-theorie’.
***
Auteur: Umesh Prasad
De standpunten en meningen die op deze website worden geuit, zijn uitsluitend die van de auteur(s) en eventuele andere bijdragers.
